لجاجت

کلمه "لجاجت" در زبان فارسی به معنی پافشاری بر یک نظر یا رفتار به رغم شواهد یا دلایل مخالف است و به نوعی stubbornness یا obstinacy اشاره دارد. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و نکات مربوط به استفاده از این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نگارش: این کلمه به صورت "لجاجت" نوشته می‌شود و باید توجه داشت که حروف آن به درستی تلفظ شوند.

2. نوع کلمه: "لجاجت" اسم است و به عنوان اسم قابل استفاده است. غالبا در جملات به عنوان مفعول یا فاعل می‌تواند به کار رود.

3. جنس و شمار: "لجاجت" یک اسم مؤنث و غیردقیق است و لذا در جملات به آن صفت‌های مؤنث نسبت داده می‌شود. برای مثال: "این لجاجت او قابل پذیرش نیست."

4. قید: برای توصیف و تأکید بر "لجاجت" می‌توان از قیدهایی مانند "بسیار"، "زیاد" و "تا حدی" استفاده کرد: "او با لجاجت بسیار صحبت کرد."

5. جملات مثال:

   • "لجاجت او باعث فاصله گرفتن دوستانش شد."
   • "در بحث‌های خانوادگی، لجاجت نمی‌تواند راهگشا باشد."
6. نکات نگارشی:
   • در نوشتار، باید به نقطه‌گذاری و ساختار جملات توجه کرد تا معنی مفهوم و واضح باقی بماند.
   • استفاده از جملات ساده و روان می‌تواند در بیان مفاهیمی مانند لجاجت مؤثر باشد.

با رعایت این نکات، می‌توان کلمه "لجاجت" را به درستی در محاوره و نوشتار به کار برد.

1. لجاجت او در بحث‌های خانوادگی باعث می‌شود که هیچ‌گاه به نتیجه مطلوبی نرسیم.
2. گاهی اوقات لجاجت می‌تواند به روابط دوستانه آسیب بزند و تنها منجر به فاصله گرفتن افراد از یکدیگر شود.
3. با وجود تمام دلایل منطقی، او همچنان با لجاجت به تصمیم اشتباهش ادامه می‌دهد.