قانون اجازه افزایش حقوق کارکنان دولت

‌قانون اجازه افزایش حقوق کارکنان دولت ‌مصوب 6 آبان ماه 1320 ‌ماده اول - به حقوق ثابتی که طبقات زیرین در تاریخ آخر مهر ماه 1320 دریافت می‌داشته‌اند:
1 - خدمتگزاران اداری مشمول قانون استخدام کشوری و مستخدمین مجلس شورای ملی و شهرداریها.
2 - افسران ارتش و امنیه از ستوان سوم به بالا.
3 - خدمتگزاران قضایی.
4 - استادان و دانشیاران مشمول قانون تأسیس دانشگاه.
5 - استادان و دانشیاران و رؤسای بخش و درمانگاه‌های بیمارستانهای مشمول قانون اصلاح قانون دانشگاه.
6 - دبیران و آموزگاران مشمول قانون تربیت معلم و آموزگاران قراردادی.
7 - پزشکان و پزشکیاران و دامپزشکان.
8 - کارمندان بنگاه راه‌آهن دولتی ایران.
9 - رییس مجلس شورای ملی و نمایندگان مجلس و معاون اداری مجلس.
10 - نخست‌وزیر و وزیران و سپهبدان و معاون و رییس دفتر نخست‌وزیری و معاونین و رؤسای دفتر وزارتخانه‌ها و مدیران کل متصدی مقام و‌استانداران و فرمانداران از تاریخ اول آبان ماه 1320 به نسبتهای زیر افزوده خواهد شد:
‌تا یک هزار ریال حقوق ماهیانه صد درصد - از یک هزار و یک ریال تا دو هزار ریال نسبت به مازاد بر یک هزار ریال پنجاه درصد - از دو هزار و یک‌ریال به بالا نسبت به مازاد بر دو هزار ریال بیست و پنج درصد.
‌تبصره - حداکثر حقوق کارمندان و طبقات مذکور در فقرات از 1 تا 8 این ماده با منظور کردن اضافه فعلی از ماهی 6000 ریال تجاوز نخواهد کرد.
‌تبصره 2 - حداقل حقوقی که در ماه به آموزگاران قراردادی پرداخته خواهد شد در تهران از 400 ریال و در شهرها و قصبات از 300 ریال و در دهات‌از 250 ریال کمتر نخواهد بود.
‌ماده دوم - حقوق ماهیانه کارمندان و افراد ارتش و امنیه از استوار یکم به پایین به شرح زیر تعیین می‌شود:
‌استوار یکم ماهیانه 650 ‌استوار دوم ماهیانه 600 ‌گروهبان یکم ماهیانه 550 ‌گروهبان دوم ماهیانه 500 ‌گروهبان سوم ماهیانه 450 ‌سرجوخه امنیه ماهیانه 400 ‌سرباز پیمانی و تابین یکم امنیه بدون جیره ماهیانه 320 ‌سرباز پیمانی و تابین دوم امنیه بدون جیره ماهیانه 300 ‌سرباز یکم وظیفه ماهیانه 15 ‌سرباز وظیفه ماهیانه 10 ‌ماده سوم - حقوق کارمندان زیر پایه و ردیف افراد شهربانی و خدمتگزاران جزء دو برابر می‌شود ولی حداکثر حقوقی که به این طبقات پرداخته‌می‌شود از ماهی 75 ریال تجاوز نخواهد کرد.
‌تبصره - به حقوق فعلی خدمتگزاران جزء مجلس که تابع آیین‌نامه مخصوص هستند مطابق جدولی که به تصویب هیأت رئیسه مجلس رسیده‌است از صدی چهل تا صدی شصت افزوده می‌شود.
‌ماده چهارم - حقوق پاسبانان و سرپاسبانان در تهران به شرح زیر تعیین می‌شود.
‌پاسبان درجه 3 بی‌سواد ماهیانه 350 ریال ‌پاسبان درجه 3 باسواد ماهیانه 400 ریال ‌پاسبان درجه 2 ماهیانه 420 ریال ‌پاسبان درجه 1 ماهیانه 440 ریال ‌سرپاسبان درجه 3 ماهیانه 480 ریال ‌سرپاسبان درجه 2 ماهیانه 500 ریال ‌سرپاسبان درجه 1 ماهیانه 520 ریال ‌در سایر شهرستانها میزان حقوقی که به پاسبان و سرپاسبان پرداخته خواهد شد طبق آیین‌نامه‌ای خواهد بود که هیأت وزیران با عطف به وضعیت محل‌و هزینه زندگی تدوین خواهد نمود.
‌ماده پنجم - نسبت به کارمندان قراردادی و حکمی با عطف به میزان حقوق و تاریخ ورود آنها به خدمت اضافاتی طبق جدول زیرین منظور خواهد‌شد.
‌تبصره 1 - حداکثر حقوقی که به کارمندان قراردادی و حکمی داده خواهد شد با منظور داشتن اضافه فعلی از ماهی پنج هزار ریال تجاوز نخواهد‌کرد.
‌تبصره 2 - حداکثر حقوق خدمتگزاران قراردادی و حکمی جزء از قبیل شوفر تلفنچی و مکانیک و امثال آنها طبق آیین‌نامه‌ای خواهد بود که از‌طرف هیأت وزیران تدوین می‌شود.
>‌جدول: دوره 12 - جلد 1 - صفحه 550< ‌ماده ششم - نسبت به کارمندان روزمزدی هیأت وزیران با عطف به نوع کار و محل اقامت و داشتن عیال و اولاد آیین‌نامه‌ای جهت افزایش حقوق‌آنها تدوین خواهد نمود.
‌ماده هفتم - به کارمندانی که حقوق آنها از دو هزار ریال کمتر است و بیش از سه اولاد دارند برای هر فرزندی که سن او هیجده سال تمام نرسیده مدد‌معاش معادل پنج درصد حقوق پرداخته خواهد شد.
‌ماده هشتم - حقوق منتظرین خدمت به همان تناسبی که حقوق رتبه آنها به موجب این قانون افزایش یافته ترقی داده خواهد شد.
‌ماده نهم - به حقوق بازنشستگی بازنشستگان مشمول قوانین استخدام کشوری و لشکری و وظیفه موظفین صدی 25 علاوه می‌شود.
‌مبلغی که از بابت این اضافه پرداخته خواهد شد از محل بودجه هزینه سال 1320 تأمین و به صندوق بازنشستگی تحمیل نخواهد گردید.
‌ماده دهم - ماده 45 قانون استخدام کشوری به طریق زیر اصلاح می‌شود:
‌میزان حقوق بازنشستگی مساوی است با یک پنجاهم حد وسط حقوق 36‌ماهه اخیر خدمت ضرب در عده سنوات خدمت.
‌ماده یازدهم - کارمندان مشمول قوانین استخدامی کشوری و لشکری که مشمول شرایط بازنشستگی گردیده در صورتی که از تاریخ تصویب این‌قانون تا آخر سال جاری درخواست بازنشستگی نمایند استثنائاً با یک سوم علاوه بر آنچه طبق مقررات خاص بازنشستگی خودشان مستحق هستند‌بازنشسته می‌شوند. وزارتخانه‌ها نیز می‌توانند در آخر اسفند ماه 1320 کارمندان خود را که به سن بازنشستگی رسیده‌اند طبق شرایط این ماده بازنشسته‌نمایند.
‌تبصره - به مستخدمینی که در اثر کسالت و تشخیص وزارتخانه مربوطه قادر به ادامه خدمت نیستند و سن آنها از پنجاه سال متجاوز است حق داده‌می‌شود که طبق شرایط ماده یازده این قانون تقاضای بازنشستگی نمایند.
‌ماده دوازدهم - به کسور تقاعد عمومی مستخدمین کشوری و لشکری صدی یک و نیم افزوده می‌شود.
‌ماده سیزدهم - فوق‌العاده‌های زیر طبق آیین‌نامه‌ای که هیأت وزیران فعلی تدوین خواهند کرد پرداخت خواهد شد و سوای آنها به هیچ وجه‌فوق‌العاده‌ای پرداخت نمی‌شود.
1 - فوق‌العاده ویژه.
2 - فوق‌العاده کسر صندوق و تضمین.
3 - فوق‌العاده کشیک شب و اوقات تعطیل.
4 - فوق‌العاده کرایه خانه و اشتغال در خارج از مرکز.
5 - هزینه سفر.
6 - حق‌الکفاله.
7 - حق مقام.
8 - فوق‌العاده بدی آب و هوا.
9 - فوق‌العاده اقامت پزشکان در نقاط مرزی و محرومیت از مطب.
‌تبصره - فوق‌العاده ویژه تنها به اشخاصی تعلق خواهد گرفت که مجموع حقوق و مزایای دریافتی آنها در آخر مهر ماه 1320 بیشتر از میزانی بوده که‌در نتیجه اجرای این قانون به آنها پرداخته خواهد شد.
‌ماده چهاردهم - اشخاصی که بعد از تصویب این قانون به خدمت پذیرفته می‌شوند و یا ترفیع می‌یابند حقوق یا اضافه‌ای را که این قانون برای رتبه یا‌مقام آنها معین نموده دریافت خواهند داشت.
‌ماده پانزدهم - اضافاتی که به موجب این قانون پرداخته می‌شود مشمول فقره 3 ماده 57 قانون استخدام کشوری نبوده و به نفع صندوق بازنشستگی‌کسر نمی‌شود.
‌ماده شانزدهم - این قانون از اول آبان ماه 1320 اجرا می‌شود.
‌این قانون که مشتمل بر شانزده ماده است در جلسه ششم آبان ماه یک هزار و سیصد و بیست به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
‌رییس مجلس شورای ملی - حسن اسفندیاری