تراضی

کلمه «تراضی» در زبان فارسی به معنای توافق یا سازش بین دو یا چند طرف است. برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه عبارتند از:

1. نوشتار: کلمه «تراضی» باید به صورت صحیح و با املای درست نوشته شود.

2. جنس و عدد: کلمه «تراضی» به عنوان اسم، مفرد است و در کاربردهای خود می‌تواند به صورت جمع به کار رود، مثلاً «تراضی‌ها» (توافق‌های متعدد).

3. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً در جملات رسمی و غیررسمی به کار می‌رود و می‌تواند در زمینه‌های حقوقی، اجتماعی و اقتصادی مورد استفاده قرار گیرد. مثلاً:

   • «دو طرف به تراضی رسیدند.»
   • «برای حل مشکلات، به تراضی نیاز داریم.»

4. نکات معنایی: مشمول این کلمه، مفاهیمی از قبیل همکاری، توافق و سازش است و در زمینه‌های مختلفی از جمله قراردادها و مذاکرات به کار می‌رود.

5. حروف اضافه: در برخی موارد ممکن است نیاز به استفاده از حروف اضافه باشد؛ مثلاً: «تراضی بر سر یک موضوع»

6. ترکیب‌ها: می‌توان این کلمه را در ترکیب با دیگر کلمات استفاده کرد، مانند «تراضی حاصله» یا «تراضی میان طرفین».

با رعایت این قواعد، می‌توانید در نوشتار و گفتار خود به درستی از کلمه «تراضی» استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "تراضی" در جمله آورده‌ام:

1. پس از مذاکرات طولانی، طرفین به تراضی در مورد شروط قرارداد رسیدند.
2. برای دستیابی به یک نتیجه مطلوب، لازم است که همه‌ی اعضا بر سر تراضی واحدی توافق کنند.
3. در این توافق‌نامه، مفاد تراضی به وضوح مشخص شده و هر دو طرف موظف به رعایت آن هستند.
4. آنان با تراضی بر سر تقسیم ارث به یک توافق نهایی دست یافتند.
5. تراضی میان دو کشور می‌تواند به کاهش تنش‌ها و ایجاد صلح پایدار کمک کند.

اگر سوالات بیشتری دارید یا به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، لطفاً بفرمایید!