تمرد

کلمه "تمرد" در زبان فارسی به معنای نافرمانی، سرپیچی یا عدم اطاعت از دستورات و قوانین است. این کلمه در نوشتار و گفتار فارسی به‌طور صحیح و به شکل زیر می‌تواند استفاده شود:

۱. شکل نوشتاری:

• تمرد: این کلمه به شکل "تمرد" نوشته می‌شود و باید از نوشتن آن به صورت‌های غیررایج خودداری کرد.

۲. صرف و نحو:

• اسم: "تمرد" یک اسم است و می‌تواند در جملات به عنوان فاعل یا مفعول قرار بگیرد. مثلاً:
  • «او به تمرد از دستورات رئیس پرداخته است.»
  • «این تمرد عواقب جبران‌ناپذیری خواهد داشت.»

۳. هم‌نشینی و ترکیب‌ها:

• "تمرد" می‌تواند با صفت‌ها و قیدهای مختلف ترکیب شود. به‌عنوان مثال:
  • «تمرد آشکار»، «تمرد غیرقابل‌انکار»

۴. کاربرد در جملات:

• جملات مثبت:
  • «تمرد او باعث شد تا مجازات شود.»
• جملات منفی:
  • «او هیچ تمردی از دستورات نداشت.»

۵. نکات نگارشی:

• از علامت‌های نگارشی مناسب مانند ویرگول، نقطه و سایر نشانه‌ها به درستی استفاده کنید.
• هنگام استفاده از کلمه "تمرد" در متون رسمی، از بی‌دقتی در استفاده از آن بپرهیزید و دقت نمایید که در متن معنی و مفهوم خود را به خوبی منتقل کند.

به طور کلی، رعایت موارد فوق به شما کمک می‌کند تا کلمه "تمرد" را به درستی و در جایگاه مناسب خود در زبان فارسی استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه “تمرد” آورده شده است:

1. او به خاطر تمرد از دستورات معلم، تنبیه شد.
2. تمرد دانش‌آموزان از قوانین مدرسه باعث ایجاد هرج و مرج شد.
3. بعضی از کارگران به دلیل عدم رضایت از شرایط کار، تمرد کردند.
4. تمرد این گروه از مردم علیه سیاست‌های دولت، توجه رسانه‌ها را جلب کرد.
5. پس از تمرد در برابر شرایط سخت، او به آزادی دست یافت.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!