کلمه "خوددار" در فارسی به معنای کسی است که خود را کنترل می‌کند و دارای خودکنترلی است. از نظر نگارشی و قواعد فارسی، موارد زیر درباره این کلمه قابل ذکر است:

1. نویسه‌نگاری: کلمه "خوددار" به صورت یکپارچه و بدون فاصله نوشته می‌شود.

2. تلفظ: این کلمه معمولاً به صورت "خوددار" تلفظ می‌شود. در صورت نیاز به واضح‌تر کردن تلفظ می‌توان از خط‌چین یا نشانه‌های دیگر استفاده کرد.

3. نوع کلمه: "خوددار" یک اسم صفت است و به صفت خودکنترلی اشاره دارد.

4. ترکیب: این واژه از دو بخش "خود" و "دار" تشکیل شده که "خود" به معنای خود و "دار" به معنای داشتن است.

5. استفاده در جملات:

   • او فرد خودداری است و همیشه در موقعیت‌های سخت، خود را کنترل می‌کند.
   • در هنگام گفتگو، باید خوددار باشیم و به دیگران احترام بگذاریم.
6. صرف و نحو: از این کلمه می‌توان در ترکیب‌های مختلف، به عنوان صفت برای توصیف اسم‌ها استفاده کرد؛ مثلاً: "ویژگی‌های یک فرد خوددار".

اگر سوال خاصی درباره استفاده یا معناهای دیگر این کلمه دارید، لطفاً بفرمایید.

در اینجا چند مثال برای کلمه "خوددار" در جملات آورده شده است:

1. او در صحبت‌هایش همیشه خوددار است و احساساتش را به راحتی نشان نمی‌دهد.
2. باید در مواقع تنش‌زا خوددار باشیم و از واکنش‌های احساسی پرهیز کنیم.
3. شخصیت خوددار او باعث می‌شود که در مواقع بحرانی آرامش خود را حفظ کند.
4. برای موفقیت در کار، لازم است که در برابر مشکلات خوددار باشیم و راه‌حل‌هایی منطقی پیدا کنیم.
5. او با وجود فشارها و چالش‌ها، همیشه خوددار می‌ماند و از تصمیمات impulsive پرهیز می‌کند.

اگر سوال بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!