کلمه "خوش‌الحان" به معنای داشتن صدای خوش و زیبا است و در فارسی به همین شکل نوشته می‌شود. این واژه ترکیبی از دو بخش "خوش" و "الحان" است.

قواعد نوشتاری و نگارشی برای "خوش‌الحان":

1. نوشتن با (-) (خط فاصله): در این واژه، چون "خوش" صفت و "الحان" اسم است، بین این دو واژه خط فاصله قرار می‌گیرد.

2. حروف اضافه: اگر بخواهید از این کلمه در جملات استفاده کنید، دقت کنید که به درستی با سایر کلمات ترکیب شود. مثلاً:

   • "صدای او بسیار خوش‌الحان است."
   • "او با آواز خوش‌الحان خود همه را مجذوب کرد."

3. جنسیت و جمع: این واژه به صورت عمومی استفاده می‌شود و نیازی به تغییر در جنسیت ندارد. برای جمع، می‌توان از "خوش‌الحانان" استفاده کرد.

4. استفاده در شعر و ادبیات: این کلمه به‌خصوص در شعر و ادبیات فارسی به وفور استفاده می‌شود و می‌تواند به خوانایی و زیبایی متن کمک کند.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "خوش‌الحان" به درستی در متون فارسی استفاده کنید.

1. صدای خوش‌الحان پرنده‌ها در صبح زود، فضای باغ را سرشار از آرامش می‌کند.
2. نوازنده با ساز خوش‌الحان خود، دل همه حاضرین را شاد کرد.
3. او با صدای خوش‌الحانش توانست جمعیت را مجذوب خود کند و همه را به وجد آورد.