رودربایستی

کلمه "رودربایستی" در زبان فارسی به معنای نوعی محافظه‌کاری یا نداشتن صداقت در برخورد با دیگران به کار می‌رود و به طور خاص به مواقعی اشاره دارد که فرد به دلایل اجتماعی یا فرهنگی از ابراز نظرات واقعی خود خودداری می‌کند.

قواعد نگارشی و نحوه استفاده از "رودربایستی":

1. نوشتار صحیح: این کلمه معمولاً به صورت پیوسته نوشته می‌شود و نیازی به جدا کردن آن به دو بخش نیست.

2. نحوه تلفظ: این کلمه به صورت "رودربایستی" تلفظ می‌شود. به طور کلی، در نوشتار رسمی و ادبی، تلفظ درست اهمیت دارد.

3. استفاده در جمله:

   • "او به خاطر رودربایستی نتوانست نظر واقعی‌اش را بگوید."
   • "رودربایستی در روابط اجتماعی می‌تواند به بروز مشکلاتی منجر شود."

4. عدم تکرار: سعی کنید از این کلمه در متون خود به اندازه کافی و به شکل مناسب استفاده کنید تا از تکرار آن جلوگیری شود.

5. سبک و سیاق: این کلمه بیشتر در متون غیررسمی و گفتگوهای روزمره به کار می‌رود، ولی در نوشتارهای رسمی نیز می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد، البته با دقت در زمینه و مفهوم.

6. هم‌معنی‌ها: در برخی موارد می‌توانید از معادل‌های دیگر مانند "ملاحظه" یا "محافظه‌کاری" نیز استفاده کنید، هرچند که سایه معنایی هر یک ممکن است متفاوت باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "رودربایستی" به درستی و به طور مؤثر در نوشته‌ها و گفتگوهای خود استفاده کنید.

البته، در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "رودربایستی" در جملات آورده‌ام:

1. برای من همیشه سخت بوده که در جمع دوستانم از رودربایستی خودم با آن‌ها حرف بزنم.
2. او هرگز نتوانسته است رودربایستی خود را در هنگام نقد عملکرد همکارانش کنار بگذارد.
3. باید یاد بگیریم که در بعضی موارد، رودربایستی را کنار بگذاریم و حقیقت را بیان کنیم.
4. رودربایستی در محیط کار می‌تواند باعث بروز مشکلات ارتباطی شود.
5. به خاطر رودربایستی، نتوانستم به او بگویم که نظرم دربارهٔ کارش چیست.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!