سوزنده

کلمه "سوزنده" در زبان فارسی به عنوان یک صفت به کار می‌رود و به معنای "حس سوزش یا التهاب را ایجاد می‌کند" استفاده می‌شود. در اینجا به چند نکته درباره قواعد و نگارش این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحو: "سوزنده" به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند قبل یا بعد از اسم بیاید. به عنوان مثال:

   • "این فلفل سوزنده است." (قبل از اسم)
   • "ماده سوزنده‌ای وجود دارد." (بعد از اسم)

2. هجای‌نویسی: این کلمه از نظر هجایی به شکل "سوز-نده" تقسیم می‌شود که شامل دو بخش وزنی است. بخش اول "سوز" به ریشه سوزاندن اشاره دارد و بخش دوم "نده" پسوند صفت ساز است.

3. قاعده‌های نگارش: در نوشته‌های رسمی و ادبی، بهتر است از کلمات و عبارات توصیفی به گونه‌ای استفاده شود که مفهوم واضح و مشخصی را منتقل کند. کلمه "سوزنده" می‌تواند توصیف‌کننده‌ی یک ویژگی یا خاصیت باشد.

4. نکته‌های کاربردی: در مواقعی که از این کلمه در متون علمی یا تخصصی استفاده می‌شود، توجه به دقت در بیان و توضیح ویژگی‌ها و اثرات آن ضروری است.

از این رو، با رعایت قواعد و نکات فوق می‌توانید از کلمه "سوزنده" به شکل مؤثر و درست در نگارش‌های خود بهره ببرید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "سوزنده" در جمله آورده‌ام:

1. هوای گرم تابستان به قدری سوزنده بود که همه به دنبال سایه بودند.
2. کلمات تند و سوزنده‌اش باعث ناراحتی همه حاضران شد.
3. نارنجی سوزنده آتش، فضای باغ را روشن کرده بود.
4. او با حرکات سوزنده‌اش در رقص، همه را مجذوب خود کرد.
5. درد سوزنده‌ای در ناحیه کمرم احساس می‌کنم و باید به پزشک مراجعه کنم.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، می‌توانم کمک کنم!