استطاعت

کلمه "استطاعت" به معنای قابلیت یا توانایی انجام کاری است و در زبان فارسی از لحاظ نگارشی و قواعد زبان دارای ویژگی‌هایی است که در زیر به چند نکته اشاره می‌شود:

1. نوع کلمه: "استطاعت" اسم است و به معنای توانایی یا قابلیت است. از ریشه "استطاع" به معنای توانستن گرفته شده است.

2. صرف و نحو: این کلمه معمولاً در جملاتی به کار می‌رود که به توانایی یا قابلیت فرد یا چیزی اشاره می‌کند. به عنوان مثال: "او استطاعت انجام این کار را دارد."

3. جمع و مفرد: کلمه "استطاعت" به صورت مفرد به کار می‌رود. برای جمع سازی، می‌توان از "استطاعت‌ها" استفاده کرد.

4. استفاده در جملات: در جملات می‌توان "استطاعت" را با فعل "داشتن" همراه کرد. مثلاً: "او استطاعت لازم برای این کار را ندارد."

5. موقعیت نگارشی: این کلمه معمولاً بعد از فعل یا به عنوان مفعول استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "استطاعت او در این زمینه بارز است."

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "استطاعت" به درستی در نوشتار و مکالمات استفاده کرد.

1. با توانایی و استطاعت خود، توانستم به اهدافم در زندگی دست یابم.
2. او با استعداد و استطاعت بالای خود در ورزش، موفق به کسب مدال طلا شد.
3. در این آزمون دشوار، باید به استطاعت خود اعتماد کنیم و تا انتها پیش برویم.