در زبان فارسی، واژه "شناسنامه" به عنوان یک اسم مرکب به کار می‌رود که به مفهوم مدرکی برای شناسایی افراد است. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و نحوه استفاده از این واژه اشاره می‌شود:

1. نحوه نگارش: کلمه "شناسنامه" باید به صورت پیوسته و بدون فاصله نوشته شود. این واژه شامل دو جزء "شناس" و "نام" است که به هم پیوسته شده‌اند.

2. استفاده در جملات:

   • مثال: "من شناسنامه‌ام را گم کرده‌ام."
   • مثال: "شناسنامه‌ها معمولاً شامل اطلاعات شخصی فرد هستند."

3. فعل وابسته: وقتی از این واژه استفاده می‌کنیم، معمولاً به فعل‌های مرتبط با هویت و شناسایی اشاره داریم. مثلاً:

   • "کپی شناسنامه‌اش را ارائه دهید."
   • "برای ثبت‌نام نیاز به شناسنامه دارید."
4. نکته‌های دیگر:
   • توجه داشته باشید که شناسنامه به عنوان یک مدرک رسمی در بسیاری از مواقع به کار می‌رود و به همین دلیل باید در استفاده از آن دقت کنید.
   • در متون رسمی و اداری، استفاده از واژه "شناسنامه" در کنار دیگر مدارک هویتی مثل گذرنامه و کارت ملی معمول است.

همچنین، در نگارش فارسی، بهتر است از دقت در استفاده از علامت‌های نگارشی به خصوص در جملات پیچیده استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "شناسنامه" در جمله آورده شده است:

1. برای دریافت پاسپورت، باید شناسنامه‌ام را به اداره مهاجرت ارائه دهم.
2. شناسنامه‌اش نشان می‌دهد که او متولد سال 1370 است.
3. لطفاً شناسنامه‌تان را هنگام ثبت نام همراه داشته باشید.
4. او فراموش کرد شناسنامه‌اش را به جلسه بیاورد و به همین دلیل نمی‌توانست رأی بدهد.
5. شناسنامه‌های جدید شامل ویژگی‌های امنیتی بیشتری هستند.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، لطفاً بگویید!