کلمه "شهپر" به معنای بال یا پرنده است و در زبان فارسی به عنوان اسم استفاده می‌شود. قواعد زبانی و نگارشی مرتبط با این کلمه به شرح زیر است:

1. نوشتن صحیح: کلمه "شهپر" باید به صورت صحیح و بدون اشتباهات نگارشی نوشته شود.

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه "شَهرپر" است و باید به درستی ادا شود.

3. جنس کلمه: "شهپر" یک اسم مذکر است. بنابراین، در جملات می‌توان از صفات مذکر برای توصیف آن استفاده کرد.

4. جمع: برای جمع بستن کلمه "شهپر" می‌توان از شکل "شهپرها" استفاده کرد.

5. نقش نحوی: "شهپر" می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا مسند در جملات مختلف استفاده شود.

6. استفاده در شعر و ادبیات: این کلمه در شعر و نثر ادبی به عنوان نمادی از پرواز و آزادی نیز به کار می‌رود.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه "شهپر" در نوشتارها و گفتارهای مختلف استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "شهپر" در جملات آورده شده است:

1. پرنده‌ی زیبا با شهپرهای رنگارنگ خود در آسمان پرواز می‌کرد.
2. در افسانه‌ها، شهپرها نماد آزادی و قدرت بوده و به عنوان نشانه‌ای از آرزوها معرفی می‌شوند.
3. او به خاطر شهپرهای بلندش همیشه در مسابقات دو میدانی موفق بود.
4. در پارک، بچه‌ها به تماشای پرندگانی که با شهپرهای بزرگ خود می‌رقصیدند، نشسته بودند.
5. شهپرهای ابریشمی آن پروانه، جلوه‌ای خاص به باغ داده بود.

امیدوارم این جملات برای شما مفید باشند!