کلمه «استنطاق» در زبان فارسی به معنای بازجویی و دریافت اطلاعات از فردی به‌ویژه در موارد قانونی و قضائی است. برای نگارش صحیح و استفاده درست از این کلمه، به چند نکته توجه کنید:

1. نوشتار صحیح: کلمه «استنطاق» به همین صورت نوشته می‌شود و در فارسی از ترکیب «استن» و «طُق» تشکیل شده است.

2. استفاده در جملات:

   • می‌توان از «استنطاق» به‌عنوان اسم استفاده کرد: «استنطاق متهم در جریان دادگاه انجام شد.»
   • همچنین می‌توان از آن به‌عنوان فعل در قالب «استنطاق کردن» استفاده کرد: «ماموران تصمیم به استنطاق متهم گرفتند.»

3. تنوع معنایی: اگرچه عمدتاً به فرآیند بازجویی اشاره دارد، اما در برخی موارد می‌تواند به معنای کسب اطلاعات یا شواهد نیز به کار رود.

4. نکات نگارشی:
   • هنگام استفاده از کلمه «استنطاق» در متن‌های رسمی، خصوصاً در متون حقوقی، دقت کنید که هیچ اشتباهی در نوشتار و نحو وجود نداشته باشد.
   • کلمات مرتبط و هم‌معنی مانند «بازجویی» و «تحقیق» نیز ممکن است در متن به کار روند، بنابراین باید توجه داشته باشید که هر کدام در چه زمینه‌ای مناسب‌ترند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «استنطاق» به درستی و به‌صورت مؤثر در نوشتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "استنطاق" در جمله آمده است:

1. پلیس برای روشن شدن جزئیات پرونده، از شاهدان استنطاق کرد.
2. وکیل متهم به استنطاق موکل خود در جلسه دادگاه پرداخت تا دفاعیات قوی‌تری ارائه دهد.
3. در برخی کشورها، روش‌های استنطاق غیرقانونی و غیرانسانی مورد انتقاد قرار گرفته‌اند.
4. قاضی خواستار استنطاق از متهمان قبل از صدور حکم نهایی شد.
5. استنطاق دقیق و علمی می‌تواند به کشف حقایق پنهان در یک پرونده کمک کند.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!