عزوجل

کلمه "عزوجل" یک اصطلاح عربی است که غالباً در متون مذهبی و ادبیات اسلامی به عنوان یکی از صفات الهی به کار می‌رود. این کلمه به معنی "عزت‌دار و بزرگوار" است و معمولاً به عنوان یک لقب برای خداوند استفاده می‌شود. در نوشتار فارسی، رعایت برخی قواعد نگارشی و اصول استفاده از این کلمه مهم است:

1. حروف بزرگ: معمولاً کلمه "عزوجل" با حرف اول بزرگ نوشته می‌شود: "عزوجل".

2. نحوه‌ی نوشتن: در متون رسمی و مذهبی، معمولاً به صورت جدا از سایر کلمات نوشته می‌شود؛ مثلاً "خداوند عزوجل".

3. نقل‌قول مستقیم: اگر "عزوجل" در اقتباس یا نقل‌قول مستقیم از یک متن دینی استفاده شود، بهتر است به همان شکل اصلی نوشته شود و نیازی به تغییر ندارد.

4. تکرار: در مواردی که لازم است، می‌توان این عبارت را به طور مکرر در یک متن استفاده کرد، اما باید توجه داشت که تکرار بی‌مورد آن ممکن است به تکرار و یکنواختی متن منجر شود.

5. پیشوندها و پسوندها: معمولاً این کلمه به تنهایی استفاده می‌شود و به ندرت با پیشوندها یا پسوندها ترکیب می‌شود.

با رعایت این موارد می‌توان از "عزوجل" به درستی و به صورت نگارشی مناسب در متون فارسی استفاده کرد.

1. خداوند متعال، عزوجل، در قرآن کریم فرموده است که بندگانش باید به او توکل کنند و از او راهنمایی بخواهند.
2. در دعای خود همیشه نام خداوند عزوجل را زمزمه می‌کنم تا رحمتش شامل حال من شود.
3. متکلمان اسلامی به عظمت خداوند عزوجل اشاره می‌کنند و بر قدرت و علم او تأکید دارند.