قهار

کلمه "قهار" در زبان فارسی به معنی قدرت و توانمندی زیاد است و معمولاً در زمینه‌های دینی و ادبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر، به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: کلمه "قهار" به صورت کامل و بدون تغییرات نوشتاری باید نوشته شود. توجه به املای صحیح آن (با "ق" و "ه" و "ر" بدون هیچ گونه علامت اضافی) مهم است.

2. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان صفت در جملات به کار می‌رود. به عنوان مثال: "خداوند قهار است."

3. فعل: می‌توان این کلمه را با افعالی که به معنی قدرت و تسلط اشاره دارند، ترکیب کرد. مثلاً: "او قهارانه پیش رفت."

4. آوانگاری و وزن: "قهار" به عنوان یک کلمه‌ی عربی در شعر و ادب فارسی وزن خاص خود را دارد و به عنوان یک صفت توصیفی به کار می‌رود.

5. استفاده در ادب و شعر: در اشعار و متون ادبی، این کلمه به وفور کاربرد دارد و می‌تواند به معنای تسلط و قدرت در متن‌های توصیفی و قالب‌های مختلف شعری دیده شود.

6. نقطه‌گذاری: در یک جمله، چون "قهار" صفت است، معمولاً باید بعد از آن یک علامت نگارشی مناسب (مانند ویرگول) قرار داد، اگر بخواهید جمله را ادامه دهید.

به طور کلی، "قهار" یکی از کلمات زیبا و پرمعنی در زبان فارسی است که باید با دقت و تأمل در نگارش و بیان استفاده شود.

1. او در برخورد با مشکلات، قهار و استوار بود و هرگز تسلیم نشد.
2. طبیعت قهار به هنگام طوفان، همه چیز را در مسیرش ویران می‌کند.
3. در افسانه‌ها، دیوهای قهار همیشه در تلاشند تا انسان‌ها را به چالش بکشند.