گوهر

کلمه "گوهر" در زبان فارسی به معنای جواهر، سنگ قیمتی یا ارزشمند است و در نوشتار فارسی بر اساس قواعد نگارشی و دستوری مواردی را شامل می‌شود:

1. نقطه‌گذاری: "گوهر" در جمله‌های مختلف نیاز به نقطه‌گذاری دارد. مثلاً در جمله‌ای مانند "این گوهر بسیار باارزش است."، جمله به درستی نقطه‌گذاری شده است.

2. ترکیب واژه‌ها: "گوهر" می‌تواند با دیگر واژه‌ها ترکیب شود؛ مانند "گوهر نادر"، "گوهر گرانبها" و غیره. در این ترکیب‌ها، باید دقت شود که از نظر معنایی واژه‌ها با هم سازگار باشند.

3. نوع طرز بیان: استفاده از "گوهر" در متون ادبی، شعر یا توصیف‌های زیبا رایج است. برای مثال: "در دل شب، گوهر خواب را می‌سوزاند."

4. صرف و نحوه استفاده: "گوهر" یک اسم است و می‌توان آن را در حالت‌های مختلف (مفرد و جمع) به کار برد. جمع "گوهر" در فارسی "گوهری‌ها" یا "گوهرها" است.

5. معنی و مفهوم: در نگارش، به خواص و ویژگی‌های گوهر اشاره کنید، مثلاً رنگ، وزن، و نوع آن نیز می‌تواند به غنای متن کمک کند.

با رعایت این اصول، می‌توان به خوبی از کلمه "گوهر" در نگارش و مکالمه استفاده کرد.

1. گوهرهای ارزشمند در عمق دریاها پنهان شده‌اند و هر کسی جرات غواصی در آن عمق را ندارد.
2. در مراسم ازدواج، حلقه‌ای که به عنوان نماد عشق بین زوجین رد و بدل می‌شود، به عنوان یک گوهر قیمتی شناخته می‌شود.
3. داستان‌های قدیمی درباره‌ی گوهرهای جادویی، همیشه توانسته‌اند تخیل کودکان را به پرواز درآورند.