لجوج

کلمه "لجوج" در زبان فارسی به معنای کسی یا چیزی است که به طور مداوم و بی‌وقفه بر سر یک موضوع خاص یا یک عمل اصرار می‌ورزد و تمایل دارد که به‌سختی از آن خودداری کند. در بررسی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. تلفظ: "لجوج" با تأکید بر حرف "ج" و به صورت "la-jooj" تلفظ می‌شود.

2. جنس: این کلمه در زبان فارسی معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند برای توصیف اشخاص یا رفتارها به کار رود.

3. صرف: این کلمه در جمع به صورت "لجوج‌ها" یا "لجوجین" می‌آید، بسته به کاربرد و ساختار جمله.

4. معادل‌ها: ممکن است معادل‌هایی مانند "دشوار" یا "سرسخت" برای توصیف رفتار لجوج به کار بروند، اما معنای دقیق کلمه "لجوج" به نوعی تأکید بر پافشاری و اصرار دارد.

5. استفاده در جملات: می‌توان این کلمه را در جملات مختلف به‌کار برد:

   • "او شخصی لجوج است که بر نظر خود اصرار دارد."
   • "به دلیل لجوج بودنش، نمی‌توان با او به راحتی گفتگو کرد."
6. نگارش: این کلمه همیشه باید به صورت صحیح و با توجه به خوش‌نویسی نوشتاری به کار رود. به عنوان مثال، از نوشتن آن به صورت "لجوج" یا "لجوج" پرهیز کنید و به شکل درست آن توجه داشته باشید.

با توجه به این نکات، می‌توان از کلمه "لجوج" به شیوه‌ای مؤثر و درست در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. او در بحث‌هایش همیشه لجوج است و هرگز نمی‌پذیرد که اشتباه کرده باشد.
2. بچه‌ها به خاطر لجوج بودنشان گاهی اوقات به حرف‌های والدینشان گوش نمی‌دهند.
3. لجوج بودن در بعضی مواقع می‌تواند مانع پیشرفت و یادگیری فرد شود.