کلمه "اقتباس" در زبان فارسی به معنای گرفتن یا بهره‌برداری از متنی دیگر به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم است و معمولاً در زمینه‌های ادبی، علمی و فرهنگ از آن استفاده می‌شود. در این‌جا به برخی از قواعد نگارشی و نحوه استفاده از این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتار: کلمه "اقتباس" به صورت صحیح باید با حروف فارسی نوشته شود و از املای صحیح آن استفاده شود.

2. نوع استفاده: از "اقتباس" می‌توان در جملات به صورت اسم (مثلاً "اقتباس از یک رمان") استفاده کرد. همچنین می‌توان به عنوان فعل (مثلاً "او از این کتاب اقتباس کرده است") نیز به کار برد.

3. نحوه ارجاع: وقتی از متنی اقتباس می‌کنید، باید به منبع آن نیز اشاره کنید. این کار به رعایت امانت‌داری و احترام به حقوق نویسندگان و هنرمندان کمک می‌کند.

4. ایجاد فاصله: معمولاً قبل و بعد از کلمه "اقتباس" در جملات فاصله خوبی باید رعایت شود تا نوشته منظم‌تر و خواناتر باشد.

5. علامت‌گذاری: در متونی که به صورت مستقیم از یک متن دیگر اقتباس می‌شود، می‌توان از علامت‌های نقل قول (" ") برای مشخص کردن بخش اقتباس‌شده استفاده کرد.

6. تنوع زبانی: توجه به سبک نگارش و گویش‌های مختلف در استفاده از کلمه "اقتباس" و جملات مربوط به آن نیز مهم است.

به‌این‌ترتیب، با رعایت این قواعد، می‌توان به‌خوبی از کلمه "اقتباس" در نوشتار فارسی استفاده کرد.

البته، در اینجا چند مثال برای کلمه "اقتباس" در جملات مختلف آورده شده است:

1. نویسنده در رمان جدید خود از داستان‌های کهن ادبی اقتباس کرده است.
2. فیلم جدیدی که بر اساس یک کتاب مشهور ساخته شده، به شدت تحت تاثیر اقتباس‌های قبلی است.
3. در این مقاله، نویسنده به بررسی شیوه‌های مختلف اقتباس در سینما پرداخته است.
4. اقتباس از آثار کلاسیک می‌تواند به نوآوری‌های جدید در ادبیات کمک کند.
5. معلم از دانش‌آموزان خواست تا یک اقتباس کوتاه از داستانی که خوانده‌اند، بنویسند.

اگر سوال دیگری دارید یا به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!