کلمه "محرز" در زبان فارسی به معنای نمایان، مشخص و مستند است و معمولاً در متونی به کار می‌رود که نیاز به بیان شواهد یا دلایل واضح دارد. برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه عبارتند از:

1. استفاده صحیح: "محزر" به عنوان صفت استعمال می‌شود و معمولاً با واژه‌های دیگر ترکیب می‌شود، مانند "جایگاه محرز"، "نظریه محرز" و غیره.

2. تطابق با جنس: این کلمه به لحاظ جنسیت، با اسم‌های مذکر و مؤنث قابل استفاده است و در جمع نیز به شکل "محرزها" می‌تواند استفاده شود.

3. رسم‌الخط: همواره باید توجه داشت که نگارش این کلمه به صورت "محریز" نادرست است و تنها شکل صحیح آن "محزد" می‌باشد.

4. پرهیز از استفاده عامیانه: در متون رسمی و علمی باید از استفاده غیررسمی و عامیانه اجتناب شود و سعی شود تا در متن به شکل صحیح و محل مناسب خود به کار رود.

5. قرابت معنایی: قبل از استفاده از این کلمه، باید توجه داشت که آیا معنا و مفهوم آن با جمله یا فکری که قصد بیان آن را دارید، همخوانی دارد یا خیر.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "محزر" به درستی و به موقع استفاده کنید.

1. شواهد موجود نشان می‌دهد که فعالیت‌های این گروه، محرز و غیرقانونی است.
2. پس از بررسی دقیق مدارک، هویت واقعی مظنون به طور کامل محرز شد.
3. بر اساس تحقیقات انجام شده، علاقهٔ او به هنرهای تجسمی به وضوح محرز است.