محسود

کلمه "محسود" به معنای کسی است که حسود به او می‌ورزد و در زبان فارسی به عنوان صفت استفاده می‌شود. در زیر قواعد زبانی و نگارشی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. تعریف واژه: "محسود" به معنای مورد حسد واقع شده، افرادی که بر اساس موفقیت یا ویژگی‌های مثبت آنان، حسد در دل دیگران برانگیخته می‌شود.

2. جنس و تعداد:

   • این کلمه در زبان فارسی در حالت مفرد به کار می‌رود و برای جمع آن می‌توان از "محسودها" یا "محسودین" استفاده کرد.
   • مثال: "او یک شخص محسود است." / "محسودها در جامعه به دو دسته تقسیم می‌شوند."

3. استفاده در جملات:

   • "او به دلیل موفقیت‌هایش همیشه محسود دیگران بوده است."
   • "محسود بودن یکی از تبعات موفقیت در زندگی است."

4. قید و ترکیبات:

   • می‌توان "محسود" را با قیدها و صفات دیگر ترکیب کرد. مثلاً "محسود به خاطر زیبایی‌اش" یا "محسود در عرصه کاری."
5. نکات نگارش:
   • در متون رسمی، بهتر است از کلمات و عبارات پیچیده‌تر خودداری شود و کلمه "محسود" به‌راحتی در جملات ساده و روان به کار برده شود.
   • به فواصل مناسب و درست بین کلمات و استفاده از نشانه‌های نگارشی توجه شود.

با رعایت این نکات، می‌توان به‌خوبی از کلمه "محسود" در نوشتارها و مکالمات استفاده کرد.

1. او همیشه نسبت به موفقیت‌های دوستانش حس محسود داشت و نمی‌توانست شادی آن‌ها را تحمل کند.
2. حس محسود در دل برخی باعث می‌شود تا برای رسیدن به اهداف خود از هر روشی استفاده کنند.
3. وقتی دید که همکارش پروژه را با موفقیت به پایان رسانده، حس محسود او را در بر گرفت و تصمیم گرفت که بیشتر تلاش کند.