مزور

کلمه "مزور" در زبان فارسی به معنای "فریب‌دهنده" یا "دروغین" است. این کلمه از ریشه "زور" به معنای "فریب" و با پیشوند "م" تشکیل شده است. در دستور زبان و نگارش فارسی، نکاتی وجود دارد که می‌توان به آنها توجه کرد:

1. نحوه نگارش: کلمه "مزور" به صورت درست و بدون اعراب‌گذاری "مزور" نوشته می‌شود. در متون رسمی، بهتر است از نوشتن اعراب پرهیز کرد.

2. نوع کلمه: "مزور" یک صفت است و می‌تواند برای توصیف اسم‌های مختلف به کار رود. مثلاً: "سخنان مزور"، "شخصیت مزور".

3. تطابق: این کلمه باید با اسم‌هایی که توصیف می‌کند از نظر عدد و جنس هماهنگی داشته باشد. به عنوان مثال: "شخص مزور" (مفرد) و "اشخاص مزور" (جمع).

4. جملات معنادار: در جملات، این کلمه باید به گونه‌ای به کار رود که مفهوم آن روشن باشد. به مثال زیر توجه کنید:

   • "سخنان او مزور هستند و نمی‌توان به آنها اعتماد کرد."
5. استفاده‌های غیررسمی: اگرچه "مزور" یک واژه رسمی و ادبی است، اما در مکالمات غیررسمی هم ممکن است استفاده شود. اما باید دقت کرد که مناسب با موضوع و مخاطب باشد.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "مزور" به صورت صحیح و مؤثر در نگارش‌ها و مکالمات خود استفاده کنید.

1. او با رفتار مزورانه‌اش نتوانست اعتماد دوستانش را جلب کند.
2. لازم است تا از افراد مزور دوری کنیم تا آسیب‌بینیم.
3. در این داستان، شخصیت اصلی یک مزور است که همواره در تلاش برای فریب دیگران بود.