مستگر

کلمه "مستگر" به معنای کسی است که در حال مستی به سر می‌برد. برای نگارش صحیح و قواعد مرتبط با این کلمه، به نکات زیر توجه کنید:

1. نگارش صحیح: کلمه "مستگر" به طور صحیح و به همین شکل نوشته می‌شود و به تلفظ صحیح آن نیز توجه کنید.

2. تطابق با قواعد صرفی و نحوی: این کلمه به عنوان اسم می‌تواند در جملات مختلف به عنوان فاعل، مفعول و دیگر نقش‌ها مورد استفاده قرار گیرد. مثلاً:

   • "مستگر در میخانه رفت."
   • "من مستگر را دیدم."

3. جمع و مفرد: "مستگر" مفرد است و جمع آن به صورت "مستگران" یا "مستگرها" می‌تواند باشد.

4. استفاده در جملات: توجه کنید که این کلمه در جملات باید به طور مناسب و در بافت صحیح معنایی به کار رود. مثلاً:

   • "مستگر در شب‌های تاریک بیشتر دیده می‌شود."

5. قید و صفات: می‌توان از صفات و قیدهایی برای توصیف "مستگر" استفاده کرد. مثلاً:

   • "مستگر غمگین در گوشه‌ای نشسته بود."
6. توجه به ادب و نزاکت: در مکالمات و نوشتار عمومی، به دلیل معنای این کلمه و حساسیت‌های اجتماعی، باید دقت کنید که در کجا و چگونه از آن استفاده می‌شود.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی و با ادبیات مناسب از کلمه "مستگر" استفاده کنید.

1. در شب‌های زمستان، مستگرها در کنار آتش نشسته و داستان‌ها و خاطرات خود را روایت می‌کنند.
2. حتی در روزهای سرد، مستگرها با صدای گرم خود، حس زندگی و نشاط را در دل دیگران زنده می‌کنند.
3. آواز مستگر به نرمی در هوا پخش می‌شود و هر کسی را به دنیای خیال و رویا می‌برد.