مستمع

کلمه "مستمع" به معنای شنونده یا کسی که سخنان دیگری را می‌شنود، در زبان فارسی کاربرد دارد. در اینجا به برخی از قواعد مرتبط با این کلمه و نگارش آن اشاره می‌کنم:

1. نقش کلمه: "مستمع" معمولاً به عنوان اسم استفاده می‌شود و به فردی اشاره دارد که به صحبت‌ها یا موسیقی گوش می‌دهد.

2. معادل‌های دیگر: در موقعیت‌های مختلف، می‌توان از واژه‌های دیگری مانند "شنونده"، "گوش‌کننده" یا "مخاطب" نیز استفاده کرد، ولی "مستمع" به‌صورت رسمی‌تر و ادبی‌تر به کار می‌رود.

3. نحوهٔ نگارش: این کلمه به‌صورت "مستمع" با "م" ابتدا و "ع" در انتها نوشته می‌شود و از قوانین املا و نگارش فارسی پیروی می‌کند.

4. جنسیت: "مستمع" به عنوان یک اسم جمع می‌تواند برای هر دو جنس استفاده شود، اما در موارد خاص می‌توان از "مستمعین" برای اشاره به گروهی از مستمعان استفاده کرد.

5. در جملات: این کلمه معمولاً در جملات به‌طور زیر به کار می‌رود:

   • "مستمعین با دقت به سخنان سخنران گوش دادند."
   • "هر مستمعی حق دارد نظری دربارهٔ موضوع مطرح‌شده داشته باشد."
6. قواعد مربوط به ترکیبات: kiedy به ترکیباتی که این کلمه در آنها مورد استفاده قرار می‌گیرد، دقت کنید. به‌عنوان مثال:
   • "مستمع فعال" به فردی اطلاق می‌شود که به طور فعال در جلسه‌ها یا گفتگوها شرکت می‌کند.
   • "مستمع غیرفعال" به فردی اشاره دارد که فقط گوش می‌دهد و مشارکت نمی‌کند.

اگر سوال خاصی دارید یا به توضیحات بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!

1. مستمعان در جلسه‌ی سخنرانی به دقت به سخنرانی استاد گوش می‌دادند.
2. هر مستمعی با توجه به تجربه‌های شخصی خود، برداشت متفاوتی از محتوای صحبت‌ها دارد.
3. هنر یک گوینده در جذب مستمع و انتقال پیام به شیوه‌ای جذاب و مؤثر است.