ناودان

واژه «ناودان» که به معنای مجرای آب یا کانالی برای هدایت آب باران به سمت زمین است، به صورت زیر در قواعد فارسی و نگارشی مورد استفاده قرار می‌گیرد:

1. ساختار واژه:

   • «ناودان» یک اسم مرکب است که از دو بخش «نا» و «ودان» تشکیل شده است. بخش «نا» به معنای عدم یا نفی و «ودان» به معنای نگهداری و انتقال آب است. بنابراین، می‌توان گفت که ناودان به معنای وسیله‌ای برای جلوگیری از هدایت آب به زمین است.

2. تلفظ:

   • تلفظ صحیح این کلمه به صورت [nāvadān] است.

3. قید و صفت:

   • این کلمه می‌تواند به عنوان اسم در جملات استفاده شود، مانند «ناودان خانه به خوبی آب باران را هدایت می‌کند.»

4. جمع‌سازی:

   • جمع «ناودان» به شکل «ناودان‌ها» است.

5. نکات نگارشی:

   • در نوشتار رسمی، این کلمه باید بدون هیچگونه اشتباه املایی و در قالب صحیحش نوشته شود.
   • در جملات، می‌توان از علامت نیم‌فصل (؛) یا کاما (،) برای جداسازی موضوعات مرتبط استفاده کرد.

6. استفاده ادبی:

   • در اشعار و متون ادبی، می‌توان از «ناودان» به عنوان استعاره برای اشاره به موضوعات غیرمادی یا مفهومی نیز استفاده کرد.
7. جایگاه در جملات:
   • این کلمه معمولاً به عنوان فاعل یا مفعول در جملات به کار می‌رود، مانند: «آب باران از ناودان به زمین می‌ریزد.»

با رعایت این نکات، می‌توان در نوشتار فارسی به خوبی از واژه «ناودان» استفاده کرد.

1. در بارانی شدید، آب به سرعت از ناودان خانه پایین می‌ریزد.
2. ناودان در نمای ساختمان نقش مهمی در هدایت آب باران دارد.
3. برای جلوگیری از خرابی، باید ناودان‌ها را به‌طور منظم تمیز کنیم.