نسیب

کلمه «نسیب» در زبان فارسی به معنای سهم، قسمت یا مقدرشدگی است و در متون مختلف به کار می‌رود. در مورد قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه، چند نکته را می‌توان بیان کرد:

1. املا: همیشه باید کلمه «نسیب» را به همین شکل بنویسید و از اشتباهاتی نظیر «نسیب» یا «نصیب» (که معنی متفاوتی دارد) پرهیز کنید.

2. نحوه استفاده: این کلمه معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند در جملات مختلف به عنوان فاعل یا مفعول ظاهر شود. به عنوان مثال:

   • «هر کس باید از نسیب خود بهره‌مند شود.»

3. صرف وPronoun: با توجه به اینکه «نسیب» یک اسم غیرقابل شمارش است، معمولاً به صورت مفرد و بدون جمع به کار می‌رود.

4. ترکیب‌ها: این کلمه می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود و تعبیرات جدیدی ایجاد کند. مثلاً: "نسیب خوب" یا "نسیب ما".

5. رسم‌الخط: در نوشتار رسمی و ادبی باید به قواعد نگارش دقت شود و این کلمه معمولاً در متون ادبی و شعر نیز به کار می‌رود.

6. معنی و مفهوم: متأسفانه گاهی اشتباهات معنایی در ارتباط با این کلمه پیش می‌آید. این کلمه به معنای مقدرشدگی و سهم است و باید در این زمینه مورد استفاده قرار گیرد.

با توجه به این نکات، می‌توانید از کلمه «نسیب» به درستی و به طور مؤثر در نوشتار خود استفاده کنید.

1. در روزهای خوش زندگی، نسیب ما همیشه با شادی و عشق همراه بوده است.
2. او معتقد بود که نسیب هر کس در دست خودش است و باید برای به دست آوردن آن تلاش کند.
3. وقتی دعا می‌کرد، همیشه از خدا می‌خواست که نسیب خوب و پرباری را برایش مقدر کند.