کلمه "انتباه" در فارسی به معنای "توجه" یا "هشدار" است و به طور عمومی در متون و مکالمات استفاده می‌شود. در زیر به چند نکته نگارشی و دستوری در ارتباط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتار: کلمه "انتباه" باید به صورت صحیح و بدون اشتباهات املایی نوشته شود. استفاده از حروف و اعراب صحیح نیز اهمیت دارد.

2. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان اسم استفاده می‌شود. به عنوان مثال:

   • "لطفاً به انتباه رانندگی کنید."
   • "تبلیغات باید انتباه مردم را جلب کند."

3. نحو و ساختار جملات: کلمه "انتباه" در جملات می‌تواند به عنوان مفعول، فاعل، یا حتی قید بیاید.

   • به عنوان مفعول: "مدیر انتباه کارکنان را جلب کرد."
   • به عنوان فاعل: "انتباه به جزئیات مهم است."
4. فرهنگ نوشتاری: در نوشته‌های رسمی و غیررسمی، استفاده از "انتباه" به جای کلمات دیگر مانند "توجه" به سلیقه نویسنده بستگی دارد، اما در مواردی که نیاز به بیان رسمی است، معمولاً بهتر است از واژه‌های مناسب‌تر استفاده شود.

به طور کلی، نحوه استفاده از کلمه "انتباه" بستگی به محتوا و سیاق جمله دارد و رعایت قواعد نگارشی و ادبیات می‌تواند به افزایش وضوح و تاثیرگذاری متن کمک کند.

1. پس از انتباه در تمرین روزانه، توانستم مهارت‌های خود را بهبود ببخشم.
2. برای انتباه به جزئیات، باید تمرکز بیشتری روی کارهایم داشته باشم.
3. معلم ادبیات به دانش‌آموزان انتباه کرد که در تکالیف خود دقت بیشتری به خرج دهند.