کلمه "هجران" در زبان فارسی به معنای دوری و فراق از کسی یا چیزی است. در مورد نگارش و قواعد مربوط به این کلمه، نکات زیر قابل توجه است:

1. املا: کلمه "هجران" به این شکل نوشته می‌شود و باید به صورت صحیح و بدون غلط املایی استفاده شود.

2. تلفظ: در فارسی، "هجران" به صورت [hajrân] تلفظ می‌شود و تأکید بر روی سیلاب دوم آن است.

3. جایگاه کلمه: این کلمه می‌تواند به عنوان اسم در جملات به کار برود و معمولاً به عنوان اسم مفعول به کار می‌رود. برای مثال: "درد هجران او را آزار می‌دهد."

4. قید زمان: هجران معمولاً به حالتی اشاره دارد که ممکن است در زمان‌های مختلف اتفاق بیفتد؛ لذا می‌توان آن را به جملات مختلف با قیدهای زمانی تغییر داد. مثلاً "پس از سال‌ها هجران، دوباره همدیگر را دیدند."

5. ترکیب‌ها: کلمه "هجران" می‌تواند در ترکیب با دیگر کلمات نیز به کار رود، مثلاً "هجران عاشقانه" یا "هجران ابدی".

6. استفاده در ادبیات: "هجران" در شعر و ادبیات فارسی به وفور یافت می‌شود و بار احساسی و عاطفی خاصی دارد. شاعران بزرگ، مانند حافظ و سعدی، به طور خاص از این کلمه برای بیان غم فراق استفاده کرده‌اند.

استفاده صحیح و به جا از این کلمه در نوشتار و گفتار کمک می‌کند تا مفهوم مورد نظر به وضوح منتقل شود.

1. هجران او قلبم را به درد آورد و هر شب به یادش گريه کردم.
2. در سوز و گداز هجران، به یاد روزهای خوب گذشته غصه می‌خورم.
3. هجران را می‌توان در چشمان آنکه عاشق است به وضوح دید.