قواعد نگارش و استفاده از کلمه "بهائیت" در فارسی به شرح زیر است:

1. نوشتار: کلمه "بهائیت" با حروف فارسی نوشته می‌شود و به همین صورت خوانده می‌شود. در نوشتار رسمی و غیررسمی، از این شکل استفاده می‌شود.

2. حروف بزرگ: در متن‌های رسمی، معمولاً نام دین‌ها و مذهب‌ها با حرف اول بزرگ نوشته می‌شوند. بنابراین، "بهائیت" با حرف "ب" بزرگ شروع می‌شود.

3. نسبت به کلمه بهائی: "بهائیت" به عنوان نام یک دین و مذهب به کار می‌رود و در مقابل، "بهائی" به عنوان صفت و برای اشاره به پیروان این مذهب استفاده می‌شود.

4. تأکید بر حساسیت‌ها: در نگارش‌هایی که به موضوعات مذهبی و اعتقادی می‌پردازند، باید به حساسیت‌ها و تنوع دیدگاه‌ها توجه کرد و از توهین یا بی‌احترامی به اعتقادات دیگران پرهیز کرد.

5. ترکیبات و عبارات: "بهائیت" می‌تواند در عبارات و جملات مختلف مورد استفاده قرار گیرد، مانند "پیروان بهائیت"، "آموزش‌های بهائیت"، و غیره.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌درستی از کلمه "بهائیت" در نگارش‌های خود استفاده کنید.

1. بهائیت یک مذهب جهانی است که تأکید زیادی بر وحدت بشر و ترویج صلح دارد.
2. آموزه‌های بهائیت بر اهمیت علم و دانش و همزیستی مسالمت‌آمیز فرهنگ‌ها و مذاهب مختلف تأکید می‌کند.
3. برخی از پژوهشگران بهائیت را یک دین نوظهور می‌دانند که در قرن نوزدهم میلادی در ایران شکل گرفته است.