بی‌قرار

کلمه "بی‌قرار" از دو قسمت تشکیل شده است: "بی" و "قرار". در زبان فارسی، این کلمه به معنای عدم آرامش یا عدم ثبات به کار می‌رود. برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه عبارتند از:

1. نوشتار: این کلمه باید به صورت "بی‌قرار" نوشته شود و بین "بی" و "قرار" فاصله نباید باشد، بلکه باید از خط فاصله (-) استفاده کرد.

2. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت به کار رود. مثلاً: "او همیشه بی‌قرار است" یا "احساس بی‌قراری می‌کنم".

3. توافق با اسم: ممکن است با اسم‌های مختلفی به کار رود و باید با توجه به جمله و موضوع، تطبیق داده شود. Например: "دل بی‌قرار"، "زندگی بی‌قرار".

4. معنای مجازی: علاوه بر معنای لغوی، "بی‌قرار" در مفاهیم عاطفی و احساسی نیز کاربرد دارد و می‌تواند به نوعی نشان‌دهنده نارضایتی یا اشتیاق باشد.

5. قواعد صرف و نحو: در جملات، می‌تواند به عنوان رمز توصیفی در توصیف حالات و احساسات استفاده شود و باید به صورت صحیح با فعل و سایر عناصر جملات ترکیب شود.

با توجه به این نکات، می‌توانید به استفاده صحیح و مؤثر از کلمه "بی‌قرار" در نوشتار و گفتار خود بپردازید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بی‌قرار" در جمله‌ آورده‌ام:

1. در شبی دلگیر و تاریک، او به خاطر یادآوری آن لحظه‌های شیرین، بی‌قرار و مضطرب بود.
2. صدای موسیقی باعث شد که حس بی‌قراری در دلش بیشتر شود و نتواند آرام بنشیند.
3. هر وقت به یاد او می‌افتاد، احساس بی‌قراری می‌کرد و نمی‌توانست تمرکز کند.
4. بی‌قراری او در انتظار جواب نامه‌اش به وضوح دیده می‌شد.
5. در روزهای بارانی، قلبش بی‌قرار می‌تپید و او را به یاد خاطرات گذشته می‌انداخت.

امیدوارم این جملات کمک کند!