ارذل

کلمه «ارذل» به معنای پست، حقیر و منحط است و در زبان فارسی به گاهی به عنوان صفت استفاده می‌شود. در استفاده از این کلمه و نگارش درست آن، قواعد زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. نحوهٔ نوشتن: کلمه «ارذل» به همین شکل و با همین املاء نوشته می‌شود و تلفظ آن با توجه به قواعد زبان فارسی به صورت «ar-zal» است.

2. نوع کلمه: «ارذل» یک صفت است و می‌تواند به تنهایی یا به همراه اسم استفاده شود. مثلاً: «او شخصی ارذل است».

3. ترکیب‌ها: این واژه ممکن است با دیگر واژه‌ها ترکیب شود. مثلاً: «ارذل‌النسل» به معنی حقیر و پست از نظر نسل.

4. استفاده در متن: در نگارش ادبی و رسمی می‌توان از «ارذل» برای توصیف شخصیت‌ها یا وضعیت‌ها به کار برد. به عنوان مثال: «این عمل، ارذل و غیر اخلاقی بود».

5. زبان محاوره: در مکالمات غیررسمی، ممکن است این کلمه کمتر استفاده شود و واژه‌های دیگری برای توصیف افراد یا رفتارهای پست به کار رود.

6. اوج معنا: این کلمه در متون ادبی و غیرادبی می‌تواند بار معنایی سنگینی داشته باشد و در توصیف رفتارهای ناپسند و غیراخلاقی به کار رود.

همچنین در نوشتار و نگارش به قواعد کلی نگارشی مانند انشاء جملات، پاک‌نویسی و استفاده از علامت‌های نگارشی نیز توجه کنید.

1. او به خاطر رفتارهای ارذل خود از جمع دوستانش طرد شد.
2. در این رمان، شخصیت اصلی با اراذل و اوباشی دست و پنجه نرم می‌کند که خیابان‌های شهر را ناامن کرده‌اند.
3. اراذل در جامعه معمولاً از ناهنجاری‌های اجتماعی ناشی می‌شوند و باید با آموزش و فرهنگ‌سازی به بهبود وضعیت آن‌ها پرداخت.