کلمه "بالشت" در زبان فارسی به معنی وسیله‌ای نرم و معمولاً مستطیل شکل است که برای حمایت از سر و گردن در هنگام خواب استفاده می‌شود. در مورد قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه، نکات زیر قابل توجه است:

1. نوشتار:

   • نوشته صحیح این کلمه "بالشت" است. این واژه به صورت «بالَشت» (با فتحه بر روی حرف ل) تلفظ می‌شود.

2. جمع ساختن:

   • جمع این کلمه "بالشت‌ها" و به صورت ادبی می‌تواند "بالش‌هات" هم گفته شود.

3. تلفظ و تأکید:

   • در تلفظ فارسی، تأکید بر روی سیلاب اول کلمه است.

4. کاربرد در جملات:

   • برای استفاده از کلمه "بالشت" در جملات، می‌توان گفت:
     • "من یک بالشت نرم خریده‌ام."
     • "بالشت‌های من در اتاق خواب هستند."

5. نکات نگارشی:

   • هنگامی که از "بالشت" در متون نوشته شده استفاده می‌کنید، به نقطه‌گذاری و تقسیم جملات توجه داشته باشید. مثلاً، زمان استفاده از صفت برای توصیف بالشت، آن را به صورت درست و با ضمایر مناسب به کار ببرید:
     • "این بالشت، راحت و نرم است."
6. توجه به تفاوت‌های لهجه‌ای:
   • در برخی لهجه‌های فارسی، ممکن است واژه "بالشت" با تلفظ‌های متفاوتی بیان شود (مانند "بالش"). در نوشتار رسمی باید به شکل استاندارد توجه کرد.

این نکات می‌تواند به شما کمک کند تا از کلمه "بالشت" به درستی استفاده کنید.

1. شب هنگام، بعد از یک روز طولانی، به سمت بالشت نرمم خوابم برد.
2. او همیشه قبل از خواب، بالشتش را به طور مرتب مرتب می‌کند.
3. صدای خنده بچه‌ها از بالشت‌هایش به گوش می‌رسید و خانه را پر از شادی کرده بود.