کلمه "اعزب" در زبان فارسی به معنای تنهایی یا عدم ازدواج یا به عبارتی دیگر فردی است که هنوز ازدواج نکرده است. در اینجا به برخی نکات قواعد و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: کلمه "اعزب" بدون وافع علامت و با حروف فارسی نوشته می‌شود.

2. تلفظ: تلفظ این کلمه معمولاً به صورت "ʿaʿzab" خواهد بود.

3. جنس و عدد: "اعزب" بیشتر به مردان اشاره دارد و معادل مؤنث آن "اعزب" به کار نمی‌رود. برای زنان از کلمه "عزبه" استفاده می‌شود.

4. استفاده در جملات: برای استفاده صحیح از این کلمه در جملات، می‌توان گفت: "او یک فرد اعزب است." یا "در این جمع افرادی اعزب حضور دارند."

5. ایجاد جملات منفی: برای بیان جمله منفی می‌توان گفت: "او اعزب نیست."

6. نکته در ادبیات: این کلمه در ادبیات فارسی به معنای تنهایی و دوری از ارتباطات عاطفی نیز به کار می‌رود و ممکن است در شعرها و نثرهای ادبی مشاهده شود.

اگر نیاز به توضیحات بیشتری دارید یا سوال خاصی درباره این کلمه وجود دارد، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!