املس

کلمه «املس» به معنای سطح صاف و بدون زبری است. در زبان فارسی، این کلمه ممکن است در چند زمینه مختلف مورد استفاده قرار گیرد، اما قواعد و نکات نگارشی استفاده از آن به طور کلی به شرح زیر است:

1. نحوه نوشتار: کلمه «املس» باید به طور صحیح و با رعایت املای استاندارد نوشته شود.

2. استفاده در جملات: می‌توان این کلمه را به عنوان صفت در جمله‌ها استفاده کرد:

   • مثال: «سطح این میز املس است.»
   • مثال: «بسته بندی محصول به گونه‌ای است که اطراف آن املس باشد.»

3. تطابق با نام‌ها: اگر «املس» به عنوان صفت برای یک اسم به کار می‌رود، باید به جنبه‌های جمع و مفرد بودن اسم توجه شود. مثلاً:

   • «سطوح املس» (جمع)
   • «سطح املس» (مفرد)

4. نکات نگارشی: در متن‌های رسمی یا ادبی، باید به توجه به شیوه‌های نگارشی و قواعد نوشتار صحیح، از واژه «املس» به شکل درست استفاده شود و جملات باید به گونه‌ای ساختاربندی شوند که خوانایی و زیبایی متن حفظ گردد.

5. جایگاه در نوشتار: کلمه «املس» معمولاً در متون توصیفی و عینی به کار می‌رود و به همین دلیل در شعر و نثر نیز ممکن است در توصیف موجودات یا اشیا استفاده شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «املس» به طور صحیح و مؤثر در نوشتار خود استفاده کنید.

1. سطح میز چوبی جدید بسیار املس و صیقلی است و حس خوبی به آن می‌دهد.
2. بعد از صیقل دادن سنگ، به حالت املس و نرم درآمد و زیبایی خاصی به آن اضافه شد.
3. پوستنوزادان معمولاً املس و نرم است و نیاز به مراقبت ویژه دارد.