بشره

معنی: بشره . [ ب َ ش َ رَ / رِ ] (از ع ، اِ) روی پوست آدمی و جز آن . (ناظم الاطباء). ظاهر پوست آدمی . (غیاث ). ظاهر پوست مردم . (مهذب الاسماء) (دزی ج 1ص 88). بیرون پوست مردم و آنچه ظاهر شده باشد. (مؤید الفضلاء). ظاهر پوست آدمی و حیوانات . (آنندراج ). ظاهر جلد انسان . (المرصع). || قشر بیرونی پوست . و قشر درونی را ادمه گویند. (ناظم الاطباء). بیرون پوست . (السامی فی الاسامی ). در تداول تشریح چنانکه میرزا علی آرد: بشره مرکب از دو طبقه است یکی سطحی که بشره ٔ حقیقی است و دیگری غائر که جسم مخاطی مالپیکی است . بشره طبقه ٔ قرنی بدون حسی است که کاملاً مهندم بر جسم حلیمی و دارای دو سطح است : اول سطح خارجی آنرا شکنجها و شیاره هایی که ذکر شده ثقبه های وسیعی است که معبر موهها و فوهات جرابهای دهنی و مجاری عرقند. دویم سطح داخلی که بسطح حلمی ادمه ملاصق و بواسطه ٔ خانه خانه های صغار زیادی که حلیمه ها در آنها مستقر و مثل غلافی آنها را احاطه نموده اند حفر شده است . گاهی دو حلیمه در یک لوله ٔ بشره جمع میشوند از سطح داخل بشره و از فزونیهایی که در کنارهای سنخها حاصل شده اند استطالهای شعریه ٔ بسیار دقیقی خارج میشوند که همان مجاری مخرجه ٔ غدد حامل عرقند که در خارج بشره باز میشوند استطالهای دیگر از آن خارج شده بمجاری مخرجه ٔ غدد دهنیه و بجرابهای شعریه میروند بقسمی که بهر سو یک غلاف بشره احاطه مینماید. بالجمله در مجاری غدد عرقیه ورقه ٔ بشره بسیار نازک میشود. (از تشریح میرزا علی ). و رجوع به ص 691 به بعد همین کتاب شود. || در فارسی اغلب بر ظاهر پوست چهره و خود روی و گونه ها اطلاق شود : و کسری را بمشاهدات اثر رنجی که در بشره ٔ برزویه هرچند پیداتر بود رقتی عظیم آمد. (کلیله و دمنه ). که اثر تغیر در هیأت و بشره ٔ همایون توان دید. (سندبادنامه ص 222). و آثار تغیر و تفکر در بشره ٔ میمون که صحیفه ٔ اقبال و دیباچه ٔ جلال است مشاهده میتوان کرد. (سندبادنامه ص 38). از آنجا که حس بشریت است با حسن بشره ٔ او میلی بود. (گلستان ).

... ادامه

1002 | 0

مترادف: 1- پوست، جلد 2- غشا 3- چهره، رخ، روي، صورت

نمایش تصویر

اطلاعات بیشتر واژه

ترکیب: (اسم) [عربی: بشرَة] [قدیمی]

مختصات: (بَ شَ رِ) [ ع . بشرة ] ( اِ.)

الگوی تکیه: WWS

نقش دستوری: اسم

آواشناسی: baSare

منبع: لغت‌نامه دهخدا

معادل ابجد: 507

شمارگان هجا: 3

دیگر زبان ها

انگلیسی

epidermis | cuticle , color , complexion

ترکی

İnsanlık

فرانسوی

humanité

آلمانی

menschheit

اسپانیایی

humanidad

ایتالیایی

umanità

عربی

بشرة | أدمة , البشرة

تشریح نگارش (هوش مصنوعی)

کلمه «بشره» در زبان فارسی به معنای چهره یا ظاهر است و معمولاً به صورت جمع "بشرت" نیز استفاده می‌شود. برای نگارش صحیح و استفاده درست از این کلمه، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

نحو و صرف: کلمه «بشره» یک اسم است و به صورت مفرد و جمع مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال:
- مفرد: بشری زیبا
- جمع: بشرت‌های مختلف
نقاط و نوشتار: این کلمه باید با حروف «ب»، «ش»، «ر» و «ه» نوشته شود و اطمینان حاصل شود که حروف به درستی و به طور واضح نوشته شده‌اند.
استفاده در جملات: برای استفاده از این کلمه در جملات، می‌توان آن را به راحتی با دیگر کلمات ترکیب کرد:
- «بشره او نشان‌دهندهٔ سلامتی‌اش است.»
- «تنوع در بشرت‌ها زیبایی این جامعه را به تصویر می‌کشد.»
قید و مقید: در نوشتار رسمی، سعی کنید از قیدها و صفات مناسب برای توصیف بشرت استفاده کنید:
- موارد مثبت: «بشرهٔ روشنی»، «بشرهٔ زیبا»
- موارد منفی: «بشرهٔ خسته»، «بشرهٔ کدر»

با رعایت این موارد می‌توانید به درستی از کلمه «بشره» در نگارش‌های خود استفاده کنید.

مثال برای واژه (هوش مصنوعی)

البته! در زیر چند مثال برای کلمه "بشره" آورده شده است:

بشره‌ای بر چهره‌اش نشسته بود که نشان از شادی او داشت.
وقتی اولین بار او را دیدم، بدانم که بشره‌اش از فرط خستگی تغییر کرده بود.
بشره‌ی بشر در تاریخ، همواره نماد امید و تلاش بوده است.
با دیدن آن بشره خندان، تمام خستگی روز از تنم بیرون رفت.
بشره‌ی همیشه جوان او، هربار که می‌بینمش، مرا به یاد روزهای خوب می‌اندازد.

اگر سوال دیگری دارید یا نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!

فرم ورود

آدرس بخش انتخاب شده

رویداد ها - امتیازات

زیر مجموعه ها

سوالات متداول

بشره

معنی کلمه بشره

معنی واژه بشره

بشره

اطلاعات بیشتر واژه

500 کاراکتر باقی مانده

جعبه لام تا کام

تبلیغات توضیحی

تبلیغات موضوعی

تبلیغات تصویری