کلمه "تبیان" به معنی روشن‌سازی، توضیح و بیان مفاهیم است. در زبان فارسی، به‌طور کلی برای نگارش و استفاده از کلمه "تبیان" باید به چند نکته توجه کرد:

1. نحوه نوشتار: این کلمه به صورت "تبیان" نوشته می‌شود و باید دقت کرد که حروف آن به‌درستی و به‌طور کامل درج شوند.

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت "تبیان" با تأکید بر حرف "ت" و "ب" است.

3. قید و شرط‌ها: این کلمه معمولاً به عنوان اسم یا صفت استفاده می‌شود و می‌تواند در جملات مختلف نقش‌های گوناگونی ایفا کند. به عنوان مثال:

   • "این کتاب تبیان خوبی از موضوع است."
   • "تبیان این مسئله نیاز به توضیحات بیشتری دارد."

4. مترادف‌ها و متضادها: "تبیان" می‌تواند با کلمات دیگری مانند "توضیح"، "تشریح" و "بیان" هم‌معنا باشد.

5. استفاده در متون: در متون علمی، ادبی، و فرهنگی به‌عنوان واژه‌ای برای بیان روشن و شیوا استفاده می‌شود. در متون دینی نیز به‌ویژه در قرآن کریم برای توصیف معانی و احکام الهی به‌کار رفته است.

6. نکات نگارشی: هنگام استفاده از این کلمه در جملات، باید به قواعد نگارشی توجه داشت و از نقطه‌گذاری مناسب در جملات استفاده کرد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "تبیان" به‌درستی و در جایگاه مناسب استفاده کرد.

1. کتاب تبیان یکی از منابع معتبر برای مطالعات دینی و فرهنگی در ایران به شمار می‌آید.
2. استاد در کلاس از تبیان اهمیت شناخت صحیح مفاهیم دینی و اخلاقی صحبت کرد.
3. مقاله‌ای که درباره تبیان عدالت اجتماعی نوشته شده بود، توجه بسیاری از محققان را جلب کرد.