کلمه "ترضی" در زبان فارسی به معنای "راضی کردن" یا "خشنود کردن" است. این کلمه از ریشه "رضا" به معنای خشنودی و رضایت گرفته شده است. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. صرف و نحوه استفاده:

   • "ترضی" یک فعل است و معمولاً با ضمائر مختلف صرف می‌شود. به عنوان مثال:
     • من ترضی (من خشنود می‌کنم)
     • تو ترضی (تو خشنود می‌کنی)
     • او ترضی (او خشنود می‌کند)

2. خانواده واژگان:

   • واژه‌های مرتبط با "ترضی" شامل: راضی، رضا، مرضات (به معنای خشنودی) و ... می‌شود.

3. نحو و جمله‌سازی:

   • این کلمه معمولاً در جملاتی که موضوع آنها رضایت یا خشنودی است به کار می‌رود. به عنوان مثال:
     • او همیشه سعی می‌کند که دیگران را ترضی کند.
     • ترضی کردن دیگران یکی از صفات نیکو است.

4. نگارش و املاء:

   • توجه کنید که املاء صحیح این کلمه "ترضی" است و باید به همین شکل نوشته شود. همچنین دقت کنید که از قرار دادن اعراب (زیر و زبر) در بحث‌های نوشتاری و ادبی بهره‌برداری کنید.
5. معانی و مفهوم:
   • "ترضی" به معنای خشنود کردن یا برآورده کردن خواسته‌های دیگران است و می‌تواند در متون ادبی و رسمی مورد استفاده قرار گیرد.

در هر استفاده‌ای که از این کلمه صورت می‌گیرد، توجه به زمینهٔ معنایی و نحوی آن اهمیت دارد تا بیان دقیق و مناسبی ارائه شود.