تنخواه

کلمه "تنخواه" در زبان فارسی به معنای "پول پیش یا موجودی نقدی" است که معمولاً برای مصارف خاص و فوری استفاده می‌شود. در زیر نکات نگارشی و قواعد مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. نوشتار صحیح: "تنخواه" به این شکل نوشته می‌شود و باید توجه داشت که نباید با کلمات دیگر مخلوط شود.

2. نقش واژه: "تنخواه" معمولاً به‌عنوان اسم استفاده می‌شود و در جملات به‌عنوان فاعل، مفعول یا مضاف الیه می‌تواند به کار رود.

3. تقطیع واژه: تنخواه را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد: "تن" و "خواه"، اگرچه به‌طور کلی در نوشتار به‌صورت متصل استفاده می‌شود.

4. مشتقات: از این واژه می‌توان مشتقات و ترکیباتی مانند "تنخواه‌دار" یا "تنخواه‌گردان" ایجاد کرد.

5. استفاده در جملات: برای مثال:
   • "او مقداری پول از تنخواه برداشت."
   • "برای خرید این کتاب، به تنخواه نیاز دارم."

با در نظر گرفتن این نکات، می‌توان از کلمه "تنخواه" به‌صورت صحیح و مؤثر در نگارش استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال از استفاده کلمه "تنخواه" در جملات آورده شده است:

1. مدیر شرکت تصمیم گرفت مبلغی را به عنوان تنخواه برای هزینه‌های غیرمترقبه در نظر بگیرد.
2. برای خرید تجهیزات جدید، نیاز به افزایش تنخواه داریم تا بتوانیم هزینه‌ها را پوشش دهیم.
3. حسابداری باید هر ماه گزارش تنخواه را بررسی کند تا مطمئن شود که تمامی مصارف درست ثبت شده‌اند.
4. تنخواه کارکنان به منظور تأمین هزینه‌های سفرهای کاری به سرعت تایید شد.
5. او از تنخواه خود برای خرید کتاب‌های مورد علاقه‌اش استفاده کرد.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، بفرمایید!