جوعان

کلمه "جوعان" به معنای کسی است که گرسنه است و از ریشه "جوع" به معنای گرسنگی گرفته شده است. در فارسی، از این کلمه در جملات و متن‌ها استفاده می‌شود. در اینجا چند نکته نگارشی و دستوری درباره کلمه "جوعان" و کاربرد آن آورده شده است:

1. استفاده از کلمه: "جوعان" می‌تواند به عنوان صفتی برای توصیف کسی که گرسنه است به کار رود. به عنوان مثال: "او یک جوعان بود که به غذا نیاز داشت."

2. نحو و ساختار جملات: این کلمه می‌تواند در جملات معین و مجهول به کار برود. مثلاً: "مردم به جوعان کمک کردند." یا "جوعان‌ها در صف غذا بودند."

3. تلفظ: توجه به تلفظ صحیح این کلمه مهم است. "جوعان" به صورت [ˈʤuːʕɒn] تلفظ می‌شود.

4. استفاده در ادبیات: این واژه در ادبیات فارسی نیز استفاده شده و ممکن است در اشعار و نثرهای کلاسیک ظاهر شود. برای مثال، در اشعار شاعرانی چون حافظ و سعدی.

5. قواعد نوشتاری: این کلمه باید در متون با دقت و به شکل صحیح نوشته شود و در صورت نیاز به استفاده از آن در متن‌های رسمی، لازم است که دقت لازم در نگارش رعایت شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و به شکل مؤثری از کلمه "جوعان" در نوشتار خود استفاده کنید.

1. در روزهای گرم تابستان، گاهی احساس جوعان بودن می‌کنم و به دنبال غذایی خنک می‌چرخم.
2. او پس از چند ساعت کار در باغ، به شدت جوعان شده و تصمیم گرفت به خانه برگردد.
3. جوعان بودن کودکانه در یک مهمانی باعث شد تا همه غذاها را سریع‌تر بچشد و خوشحال شود.