حاکمی

کلمه "حاکمی" به‌عنوان یک اسم فاعلی به معنی داشتن قدرت یا مقام حاکم به کار می‌رود. در رابطه با قواعد فارسی و نگارشی این کلمه، نکات زیر را می‌توان مطرح کرد:

1. ساختار کلمه: "حاکم" به‌عنوان ریشه این کلمه به معنای صادرکننده حاکمیت یا دولت است. پسوند "-ی" به آن افزوده شده تا شکل صفت فاعلی به خود بگیرد و بر ویژگی و حالت حاکم اشاره کند.

2. نحوه استفاده: این کلمه می‌تواند به‌عنوان صفت یا اسم در جملات مورد استفاده قرار گیرد. برای مثال:

   • او یک حاکمی است که به عدالت معروف است.
   • در این خطه، حاکمی دانا و بامعرفت بر مردم حکومت می‌کند.

3. قواعد نگارش:

   • در نوشتار رسمی، باید دقت شود که به‌درستی و به‌صورت صحیح نوشته شود.
   • اگر در متن‌های ادبی یا رسمی می‌خواهید از "حاکمی" استفاده کنید، توجه به بافت متن و مناسب بودن آن بسیار اهمیت دارد.
4. نکات دستوری:
   • در زمان‌هایی که به صفت فاعلی اشاره دارد، معمولاً به شکل "حاکمی" در موقعیت‌های خاص به کار می‌رود و در جملات نیاز به توجه به سازه‌های دستوری و تناظر با فاعل و مفعول‌های دیگر دارد.

اگر سوال خاصی در مورد استفاده یا تحلیل این کلمه دارید، خوشحال می‌شوم که بیشتر توضیح دهم.

البته! در اینجا چند جمله با کلمه "حاکمی" ارائه می‌دهم:

1. حاکمی که بر سرزمینش عدالت را برقرار کند، همیشه در دل مردمش جای دارد.
2. در تاریخ ایران، حاکمی چون کوروش بزرگ با دیدگاه‌های پیشرفته‌اش شناخته می‌شود.
3. حاکمی که به رفاه مردمش اهمیت ندهد، به زودی محبوبیت خود را از دست خواهد داد.
4. به خاطر سیاست‌های غلط، حاکمی محبوبیتش را در میان مردم از دست داد.
5. حاکمی مدبر و دلسوز می‌تواند کشور را در مسیر پیشرفت قرار دهد.

اگر به جملات بیشتری نیاز دارید یا سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!