کلمه "خنس" به معنای "سکوت" یا "خاموش" است و در شعر و ادب فارسی کاربرد دارد. این کلمه به صورت زیر قواعد نوشتاری و نگارشی خاصی دارد که در زیر به آن‌ها اشاره می‌کنم:

1. نوشتار: کلمه «خنس» باید به صورت درست و بدون غلط املایی نوشته شود.

2. نگارش: در متون رسمی و ادبی، اگر بخواهید از این کلمه بهره ببرید، باید توجه داشته باشید که بافت و زمینه ادبی یا محاوره‌ای که در آن از این کلمه استفاده می‌کنید مناسب باشد.

3. ترکیب‌ها و مثال‌ها: کلمه «خنس» می‌تواند با واژه‌های دیگر ترکیب شود. به عنوان مثال:

   • خنس انتظاری
   • خنس هر دو
   • خنس در کلام

4. قواعد واردات لفظی: این کلمه بیشتر در شعر و نثر ادبیات فارسی به کار می‌رود و معمولاً با صفت‌ها و توصیفاتی همراه می‌شود که مفهوم سکوت یا خاموشی را بیشتر روشن کند.

5. شیوه‌ی تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت «خَنس» است و باید توجه شود که در نطق و ادبیات، به درستی ادا شود.

با رعایت این قواعد می‌توان از کلمه "خنس" به طور مؤثر در نوشتار فارسی استفاده کرد.

1. در باغچه، یک جفت مرغ خنس به آرامی در حال جست‌وجو برای دانه بودند.
2. خنس بودن برخی از حیوانات در فصل خواب زمستانی، آنها را در برابر شکارچیان محافظت می‌کند.
3. صدای خنسی که از دور می‌آمد، نشان‌دهندهٔ آرامش و سکوت شب بود.