سماحت

کلمه "سماحت" در زبان فارسی به معنای بخشش، آسان‌گیری و یا آزادگی آمده است. در استفاده از این کلمه و نگارش متون مرتبط با آن، رعایت چند نکته نگارشی و معنایی مهم است:

1. نادرست استفاده نکنید: کلمه "سماحت" معمولاً در متون ادبی و رسمی به کار می‌رود. از آن در محاورات غیررسمی و مکالمات روزمره به ندرت استفاده می‌شود.

2. معنای صحیح: توجه کنید که "سماحت" به معنای آسان‌گیری و یا واگذاری حق و گذشت است. هنگام استفاده از این کلمه بهتر است به کلمات و جمله‌های اطراف آن دقت کنید تا معنای صحیحی را منتقل کنید.

3. شیوه نگارش: مانند دیگر کلمات فارسی، "سماحت" باید به صورت صحیح و با رعایت قواعد املایی و نگارشی نوشته شود.

4. سازگاری با متن: کلمه "سماحت" باید با سایر اجزای جمله و متن همخوانی داشته باشد و به درستی در بافت معنایی جمله جای گیرد.

نمونه جمله:

• "او با سماحت و بزرگواری همواره به خطاهای دیگران چشم پوشی می‌کند."

در نهایت، سعی کنید هرازگاهی با جملات مختلف این کلمه را تمرین کنید تا با کاربردهای مختلف آن آشنا شوید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "سماحت" در جمله آورده شده است:

1. سماحت او در برخورد با دیگران باعث شده تا همه او را دوست داشته باشند.
2. در جامعه‌ای که سماحت رواج دارد، افراد به راحتی با یکدیگر توافق می‌کنند.
3. سماحت به معنای گذشت و تحمل در مواجهه با خطاهای دیگران است.
4. او با سماحت بیشتری به انتقادات دیگران پاسخ می‌دهد و سعی می‌کند نظر آن‌ها را درک کند.
5. این خطبه به ما یادآوری می‌کند که در زندگی اجتماعی به سماحت و گذشت نیاز داریم.

امیدوارم این مثال‌ها به شما کمک کند!