شامخ

کلمه "شامخ" که به معنای بلند، عال، و عالی است، از جمله واژه‌های زیبای زبان فارسی به شمار می‌رود. در مورد قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. کلمه‌سازی: "شامخ" یکی از صفات است که می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف اسم‌ها به کار رود. به عنوان مثال: "سرود شامخ"، "شامخ بودن".

2. جنس و عدد: این کلمه به صورت مذکر و مؤنث قابل استفاده است، اما معمولاً در ساختارهای شعری یا ادبی به کار می‌رود.

3. مشتقات: از این کلمه می‌توان مشتقات متفاوتی ساخت. به عنوان مثال: "شامختگی" (حالتی که شامخ باشد) یا "شامخانه" (جایی که شامخ در آن وجود دارد).

4. استفاده در متون ادبی: این کلمه معمولاً در اشعار و متون ادبی به کار می‌رود و بار معنایی خاصی دارد. شاعران برای نشان دادن عظمت و بلندی استفاده از آن را مناسب می‌دانند.

5. تلفظ و نوشتار: تاکید بر تلفظ صحیح و درست‌نوشتاری این کلمه مهم است. به صورت "شامخ" نوشته می‌شود و در تلفظ باید به تشدید حرف "م" توجه شود.

به طور کلی، استفاده از واژه "شامخ" باید با دقت صورت گیرد و به زمینه و ساختار جمله توجه شود.

البته! در اینجا چند جمله با کلمه "شامخ" آورده شده است:

1. درختان شامخ جنگل به آسمان قد کشیده‌اند و نمایی زیبا را به وجود آورده‌اند.
2. او با صدایی شامخ و پرغرور در جمع صحبت کرد و همه را تحت تأثیر قرار داد.
3. این اثر هنری به‌عنوان نمادی از فرهنگ شامخ کشور ما شناخته می‌شود.
4. قله‌های شامخ کوه‌های البرز در دل طبیعت زیبای ایران خودنمایی می‌کنند.
5. او با اراده‌ای شامخ و استوار به سوی آرزهایش پیش می‌رود.

امیدوارم این جملات مفید باشند!