شوشه

معنی: شوشه . [ شو ش َ / ش ِ ] (اِ) شفشه و سبیکه ٔ طلا و نقره و امثال آن و آن جسد گداخته باشد که در ناوچه ٔ آهنین ریزند. (برهان ). سباک زر و نقره و آهن و غیره . (غیاث اللغات ). شفشه ٔ طلا و نقره وامثال آن و آن را شمش و سباک نیز گویند. (فرهنگ جهانگیری ). سبیکه ٔ زر. (اسدی ) (رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ). سبکه ٔ طلا و نقره . (فهرست مخزن الادویه ). سوفچه . شوش : شوشه ٔ سیم . شوشه ٔ زر. سبیکه ٔ نقره . شمش نقره .شمش زر یا سیم . خفچه . (یادداشت مؤلف ) :
بر او بافته شوشه ٔ سیم و زر
به شوشه درون نابسوده گهر.
فردوسی .
به تنگی یک اندر دگر بافته
بچاره سر شوشه برتافته .
فردوسی .
همه ٔ شوشه ٔ طاقها سیم و زر
به زر اندرون چند گونه گهر.
فردوسی .
دو خرگه نمد خرد چوبش ز زر
همه بندشان شوشه های گهر.
اسدی .
دو بازو چو دو ماهی سیم بود
تو گوئی که دو شوشه ٔ سیم بود.
شمسی (یوسف و زلیخا).
و زر به شوشه ها و سبیکه ها می کردند. (مجمل التواریخ والقصص ).
به آتش بر آن شوشه ٔ مشک سنج
چو مار سیه بر سر چاه گنج .
نظامی (شرفنامه ص 303).
|| قطعه ٔ شمش و زر. (ولف ) :
چو پیدا شد آن شوشه ٔ تاج شید
جهان شد بسان بلور سفید.
فردوسی .
|| هر چیز شبیه به شمش . (فرهنگ فارسی معین ) :
شوشه های زکال مشکین رنگ
گرد آتش چو گرد آینه زنگ .
نظامی .
- شوشه اندام ؛ که اندامی چون شوشه دارد. نازک اندام :
بدان نازک میان شوشه اندام
ولیکن شوشه ای از نقره ٔ خام .
نظامی .
- شوشه خیار؛ خیار شمش . خیار چنبر. خیار زه . شمشیر خیار. (یادداشت مؤلف ).
- شوشه ٔ زر؛ شمش طلا.
- || تار زرّین :
شکیبایی اندر همه کارها
به از شوشه ٔ زر به خروارها.
ابوشکور.
همان شوشه ٔ زر بر او بافته
به گوهر سر شوشه برتافته .
فردوسی .
یکی جامه افکنده بد زربفت
به رش بودبالاش پنجاه وهفت .
فردوسی .
به گوهر همه ریشه ها بافته
زبر شوشه ٔ زر بر او تافته .
اسدی .
یکی خانه ای دید از لاژورد
برآورده از شوشه ٔ زر زرد.
اسدی .
و از گرد بر گرد شوشه های زر به مروارید و جوهرمرصع بکرد. (مجمل التواریخ والقصص ).
بجهد شیشه ٔ سیماب گر در او ریزی
به شیشه ٔ توکند شوشه های زر تسلیم .
سوزنی .
در کوره ٔآتش چه عجب شوشه ٔ زر
وز شوشه ٔ زر کوره ٔ آتش عجب است .
خاقانی .
پشت مالیده ای چو شوشه ٔ زر
شکم اندوده ای به شیر و شکر.
نظامی .
سوسن از بهر تاج نرگس مست
شوشه ٔ زر نهاده بر کف دست .
نظامی .
- شوشه ٔ زرین ؛ شمش طلایی :
هندوان را آتش رخشنده روید شاخ رمح
زنگیان را شوشه ٔ زرین برآید خیزران .
فرخی .
خاقانی اسیر یار زرگرنسب است
دل کوره و تن شوشه ٔ زرین سلب است .
خاقانی .
- شوشه ٔ سیم ؛ شمش نقره :
شوشه ٔ سیم نکوتر بر تو یا گه سیم
شاخ بادام به آیین تر یا شاخ چنار.
فرخی .
- شوشه ٔ سیمین ؛ شمش نقره ای :
آب گلفهشنگ گشته ست از فسردن ای شگفت
همچنان چون شوشه ٔ سیمین نگون آویخته .
فرالاوی .
|| هر چیز طولانی و کوتاه ، مانند لوح مزار و محراب مسجد و تخته ٔ حمام و امثال آن .(برهان ). هرچه طولانی باشد مثل صورت قبر. (از جهانگیری ). || نشان و علامتی که بر سر قبر شهدا برپای کنند. (از برهان ) (از رشیدی ) (از انجمن آرا) (از آنندراج ) (از جهانگیری ) (از فرهنگ اسدی ) :
نهی دست بر شوشه ٔ خاک من
بیاد آری از گوهر پاک من .
نظامی .
در شوشه ٔ تربتش بصد رنج
پیچیده چنانکه مار بر گنج .
نظامی .
دمد لاله از شوشه ٔ خاک من
گیا روید از گوشه ٔ خاک من .
خواجوی کرمانی .
|| ریزه ٔ هر چیز. (برهان ) (جهانگیری ) (اسدی ) (رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ). || هر پشته ٔ بلند را گویند عموماً و پشته ٔ ریگ و خاشاک را خصوصاً. (برهان ) (جهانگیری ). توده و پشته ٔ هر چیز. (غیاث اللغات ). پشته . بلندی . (فرهنگ فارسی معین ). || آبی که در زمستان بر سر ناودان یخ بندد و آویزان شود. (فرهنگ فارسی معین ). || شوش در تداول مردم قزوین . ترکه . شاخ تر باریک . ترکه ٔ شاخ تر انعطاف پذیر و کلمه ٔ شوشه در قسمتهای دیگر ایران فراموش شده و درآذربایجان مانده است . (یادداشت مؤلف ) :
از آن دسته برآمد شوشه ٔ نار
درختی گشت و بار آورد بسیار.
نظامی .
چید از آن میوه های نوشین بار
خورد از آن شوشه های شیرین کار.
نظامی .
یکی خرگه از شوشه ٔ سرخ بید
در آن خرگه افشانده خاک سپید.
نظامی .
|| مفتول گلابتون . (یادداشت مؤلف ) : خانه واری حصیر از شوشه ٔ زرکشیده افکنده و به در و لعل و پیروزه ترصیع کرده . (چهارمقاله ).

... ادامه

699 | 0

نمایش تصویر

اطلاعات بیشتر واژه

ترکیب: (اسم) ‹شیوشه› [قدیمی]

مختصات: (ش ) (اِ.)

الگوی تکیه: WS

نقش دستوری: اسم

آواشناسی: SuSe

منبع: لغت‌نامه دهخدا

معادل ابجد: 611

شمارگان هجا: 2

دیگر زبان ها

انگلیسی

prism | schwed

ترکی

Şuşe

فرانسوی

chut

آلمانی

shushe

اسپانیایی

shushe

ایتالیایی

zitto

عربی

موشور | منشار الزجاجة , نشور زجاجي

تشریح نگارش (هوش مصنوعی)

کلمه "شوشه" در زبان فارسی معانی و استفاده‌های مختلفی دارد. در ادامه به بررسی جنبه‌های مختلف این کلمه و قواعد نگارشی مربوط به آن می‌پردازیم:

نویسه‌نگاری:
- "شوشه" باید با حروف صحیح و بدون اشتباهات نگارشی نوشته شود.
معنا:
- "شوشه" ممکن است به معانی مختلفی اشاره داشته باشد. در برخی مناطق به معنی "مجموعه‌ای از گل‌ها" یا در برخی دیگر به معنی "گوشه‌ای از باغ یا زمین" استفاده می‌شود. پس مهم است که بسته به موقعیت، معنی صحیح آن در نظر گرفته شود.
وجه نحوی:
- "شوشه" می‌تواند به عنوان اسم استفاده شود و باید با توجه به قواعد نحو فارسی، جایگاه مناسب خود در جمله را داشته باشد.
جمع‌بندی:
- برای جمع بستن "شوشه" می‌توان از "شوشه‌ها" استفاده کرد.
جملات نمونه:
- "این شوشه گل‌ها بسیار زیباست."
- "در باغی که دیروز دیدم، شوشه‌ای از گل‌های رنگارنگ بود."
توجه به علائم نگارشی:
- در نوشتار رسمی، آنگاه که "شوشه" بخشی از یک جمله است، باید نکات مربوط به ویرگول، نقطه و سایر علائم نگارشی را رعایت کرد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "شوشه" به درستی و در قالب‌های مختلف استفاده کرد.

مثال برای واژه (هوش مصنوعی)

در کنار رودخانه، شوشه‌ی زیبایی از گل‌های وحشی روییده بود که عطر آن‌ها فضا را پر کرده بود.
وقتی به بالای تپه رسیدیم، شوشه‌ای از درختان چنار را دیدیم که سایه‌ای دلپذیر فراهم کرده بودند.
در شب‌های تاریک، نور ماه بر روی شوشه‌های برف نشسته در دامنه کوه‌ها می‌درخشید و مناظر شگفت‌انگیزی خلق می‌کرد.

واژگان مرتبط: منشور، بلور، رنگهای شوشه

فرم ورود

آدرس بخش انتخاب شده

رویداد ها - امتیازات

زیر مجموعه ها

سوالات متداول

شوشه

معنی کلمه شوشه

معنی واژه شوشه

شوشه

اطلاعات بیشتر واژه

500 کاراکتر باقی مانده

جعبه لام تا کام

تبلیغات توضیحی

تبلیغات موضوعی

تبلیغات تصویری