کلمه "ضبی" که به معنای "غزال" یا "خرگوش" در عربی است، در فارسی به شکل‌های مختلفی استفاده می‌شود. این کلمه به عنوان اسم خاص یا عمومی در متون ادبی و شاعری به کار می‌رود، اما نکات نگارشی و دستوری خاصی ندارد و به طور کلی به قوانین عمومی زبان فارسی پیروی می‌کند.

در زیر به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. جنس و اعراب: "ضبی" یک اسم مذکر در زبان عربی است، اما وقتی در متون فارسی استفاده می‌شود، ممکن است نیاز به سازگاری با قواعد زبان فارسی داشته باشد.

2. نقطه‌گذاری: در صورت استفاده از "ضبی" در داخل جمله، باید به قواعد عمومی نقطه‌گذاری در فارسی (مانند استفاده از ویرگول، نقطه و ...) توجه شود.

3. نحوه صرف و استفاده: بسته به سیاق جمله، "ضبی" ممکن است به اشکال مختلفی صرف شود یا به آن پسوندهایی افزوده شود.

4. استعاره و تشبیه: در شعر و نثر، ممکن است از "ضبی" به عنوان استعاره یا تشبیه استفاده شود. در این موارد، توجه به ساختار شعر و جملات لازم است.

اگر شما به دنبال استفاده خاصی از کلمه "ضبی" هستید یا سوال خاصی دارید، لطفاً بیشتر توضیح دهید تا بتوانم بهتر کمک کنم.