غضبان

کلمه "غضبان" در زبان فارسی به معنای خشمگین و عصبانی است و به طور خاص به حالتی اشاره دارد که کسی در حالت خشم و نارضایتی قرار دارد. این کلمه به صورت صفت و به عنوان اسم نیز استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. استفاده به عنوان صفت:

   • "او در جلسه‌ای غضبان بود." (در این جمله "غضبان" به حالت خشم اشاره دارد.)

2. استفاده به عنوان اسم:

   • "غضبان در این ماجرا نقش اصلی را داشت." (این جمله نشان می‌دهد که "غضبان" به عنوان یک موجود یا شخصیت در متن وجود دارد.)

3. تطابق با فعل و اسم:

   • در جملات، صفت باید با اسم و فعل از نظر شمار و جنس (مؤنث یا مذکر) تطابق داشته باشد:
     • "مرد غضبان" (مرد مذکر)
     • "زن غضبان" (زن مؤنث)

4. قواعد نگارشی:

   • در نوشتار رسمی، بهتر است از کلمات مناسب و معادل‌های درست استفاده شود و جملات ساختار منطقی و صحیح داشته باشند.
   • برای تأکید بر حالت خشم، می‌توان از قیدهایی مانند "بسیار" یا "به شدت" استفاده کرد:
     • "او به شدت غضبان بود."
5. شیوه‌های بیانی:
   • می‌توان از "غضبناک" یا "عصبانی" به عنوان مترادف‌های این کلمه استفاده کرد، اما "غضبان" بیشتر بار احساسی و ادبی دارد.

به طور کلی، "غضبان" واژه‌ای است که در محاورات و متن‌های ادبی مورد استفاده قرار می‌گیرد و باید در جملات به دقت و به صورت صحیح به کار رود تا معنای مورد نظر را به درستی منتقل کند.

1. با دیدن بی‌احترامی به خود، چهره‌اش غضبان شد و سری به نشانه تاسف تکان داد.
2. او در حین بحث به شدت غضبان گردید و صدایش را بالا برد.
3. وقتی فهمید دوستانش به او دروغ گفته‌اند، احساس کرد که غضبان شده و نمی‌تواند به راحتی ببخشند.