کرامات

کلمه "کرامات" در زبان فارسی به معنای فضائل و اعمال خارق‌العاده‌ای است که برای برخی از افراد، به‌ویژه اولیای الهی، نسبت داده می‌شود. برای استفاده درست از این واژه در نگارش، رعایت چند نکته مهم وجود دارد:

1. هجای درست: کلمه "کرامات" به صورت "کَرامات" نوشته می‌شود. باید توجه داشت که حروف "ک" و "ر" را به درستی ادا کرد.

2. قید و قاعده جمع: "کرامات" جمع کلمه "کرامت" است. در مفرد از "کرامت" استفاده می‌شود و در جمع "کرامات".

3. کاربرد در جملات: این کلمه معمولاً در متون مذهبی، ادبی و عرفانی به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • "بسیاری از اولیا دارای کرامات خاصی بودند."
   • "از کرامات ایشان می‌توان به ... اشاره کرد."
4. نکات نگارشی:
   • کلمه "کرامات" در جمله باید طبق قواعد دستوری به کار رود. مثلاً می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا توصیف‌کننده (صفت) به کار رود.
   • در استفاده از کلمه در متن رسمی، به خط و نگارش صحیح توجه شود.

با رعایت این نکات می‌توان کلمه "کرامات" را به درستی در نگارش‌های فارسی به کار برد.

1. علمای دین همواره به بررسی و تفسیر کرامات بزرگان پرداخته‌اند تا آموزه‌های الهی را بهتر درک کنند.
2. برخی افراد به دلیل کرامات خاصی که دارند، در میان مردم به عنوان شخصیت‌های معنوی شناخته می‌شوند.
3. داستان‌های مربوط به کرامات ولیان الهی همواره الهام‌بخش روح و جان مسلمانان بوده است.