کلمه "کروشه" در زبان فارسی به معنای نشانه‌های نگارشی است که برای محصور کردن اطلاعات، نظیر توضیحات یا یادداشت‌ها، استفاده می‌شوند. اما در نگارش و استفاده از این علامت، رعایت برخی قواعد نگارشی و زبان‌شناختی ضروری است:

1. نحوه استفاده: کروشه‌ها ([]) معمولاً برای نشان دادن متون اضافی یا توضیحات درون متنی به کار می‌روند. به عنوان مثال: «کتاب [به عنوان منبع اصلی] بسیار مفید است.»

2. جایگذاری: کروشه‌ها باید به صورت جفت استفاده شوند و متن بین آنها باید به طور واضح نشان‌دهندهٔ ارتباط با متن اصلی باشد.

3. استفاده در نقل قول‌ها: در مواقعی که مشارکت در نقل قول به متن اضافه می‌شود، می‌توان از کروشه استفاده کرد. به طور مثال: «او گفت: "من [به خاطر مشکلات خانوادگی] نمی‌توانم بیایم."»

4. عدم استفاده از کروشه در متن‌های رسمی: در نوشتارهای خیلی رسمی یا علمی، بهتر است از کروشه‌ها کمتر استفاده شود و به جای آن از دیگر نشانه‌ها یا ساختارهای نوشتاری استفاده کرد.

5. پرهیز از تکرار: از به کارگیری چندین کروشه متوالی پرهیز کنید. در صورتی که نیاز به توضیحات اضافی است، می‌توان از پاورقی یا توضیحات بیشتر در متن استفاده کرد.

استفاده درست از کروشه‌ها می‌تواند به شفافیت و وضوح مطلب کمک کند.

1. معلم در هنگام توضیح قواعد زبان فارسی، از کروشه‌ها برای نشان دادن مثال‌ها استفاده کرد.
2. در طراحی گرافیک، استفاده از کروشه‌ها به ایجاد ترتیب و ساختار در متن کمک می‌کند.
3. جوانان در شبکه‌های اجتماعی، از کروشه‌ها برای بنیادی‌تر کردن نظرات خود بهره می‌برند.