در زبان فارسی، کلمه "کسی" به معنای فردی ناشناس یا نامشخص است و چند قاعده نگارشی و دستوری مرتبط با آن وجود دارد:

1. نحوه استفاده: کلمه "کسی" معمولاً به عنوان اسم و به معنای فردی یا شخصی به کار می‌رود. به عنوان مثال: "کسی آمده است."

2. نحوه انکار: برای بیان عدم وجود شخص یا فردی، می‌توان از "هیچ‌کس" استفاده کرد. مثلاً: "هیچ‌کس در جلسه حضور نداشت."

3. قیدهای توصیفی: "کسی" می‌تواند با قیدهای توصیفی همراه شود. به عنوان مثال: "کسی که مهربان است."

4. ترکیب‌ها: "کسی" می‌تواند در ترکیب با کلمات دیگر قرار گیرد، مانند: "کسی‌که" یا "کسی‌هم" برای تأکید بیشتر.

5. در جملات سوالی: در جملات سوالی نیز می‌توان از "کسی" استفاده کرد. مثلاً: "کسی اینجا هست؟"

6. نگارش صحیح: در نگارش، "کسی" باید به صورت کامل و بدون هیچ کسره‌ای نوشته شود و از املا‌های اشتباه مانند "کسیی" پرهیز شود.

با رعایت این قواعد می‌توان کلمه "کسی" را به درستی و به‌طور مؤثر در جملات فارسی به کار برد.

1. کسی در پارک نشسته بود و به گل‌ها نگاه می‌کرد.
2. آیا کسی اینجا هست که بتواند به ما کمک کند؟
3. وقتی کسی به در زد، همه پر از کنجکاوی شدند که کیست.