کفری

کلمه "کفری" از واژه "کفر" مشتق شده است و در زبان فارسی به معنای بی‌عقیده، کافر یا ناپسند به کار می‌رود. برای نگارش صحیح و قواعد مربوط به آن، به نکات زیر توجه کنید:

1. نحوه نگارش: کلمه "کفری" باید به صورت کاملاً صحیح و بدون اعراب‌گذاری نادرست نوشته شود.

2. تحلیل واژه:

   • "کفر" به معنای عدم ایمان و اعتقاد به خدا و دین است.
   • "کفری" صفتی است که از "کفر" به دست آمده و به معنای متعلق به کفر یا ویژگی‌های مربوط به آن است.

3. قید و صفت: "کفری" می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف انسان‌ها، افکار یا اعمال به کار رود. به عنوان مثال:

   • "او را به خاطر نظرات کفری‌اش رد کرد."
   • "این عمل یک عمل کفری است."

4. استفاده در جملات: حتماً توجه داشته باشید که در جملات خود به کاربرد این واژه دقت کنید تا به‌درستی مفهوم را منتقل کنید. به‌عنوان مثال:

   • "گفته‌های او بوی کفری می‌دهد."
5. اجتناب از استفاده نادرست: در برخی موارد، ممکن است گیج‌کننده باشد یا به نادرستی از آن استفاده شود. بنابراین همواره باید دقت کنید که در چه متنی و با چه معنا و مفهومی از این واژه استفاده می‌کنید.

با رعایت این نکات می‌توانید به نحوی صحیح و مؤثر از کلمه "کفری" استفاده کنید.

1. در روزهای بارانی، خیابان‌ها به قدری کفری می‌شوند که چاره‌ای جز پوشیدن چکمه نداریم.
2. او با چهره‌ای کفری از دیوانگی‌های روزگار شکایت می‌کرد.
3. بعد از بارش باران شدید، زمین پوشیده از لایه‌ای کفری و لغزنده شد.