گزنده

کلمه "گزنده" در زبان فارسی به معنای "نیش‌زننده" یا "نیش‌زده" است و به‌طور عمده در دو زمینه مورد استفاده قرار می‌گیرد: یکی در توصیف حشراتی که نیش می‌زنند و دیگری برای توصیف کلمات و جملاتی که ممکن است موجب آزار یا اذیت احساسات دیگران شوند.

قواعد نوشتاری و نگارشی مربوط به "گزنده":

1. نحوه استفاده:

   • در جملات توصیفی می‌توان آن را به عنوان صفت به کار برد: "زهر آن مار گزنده بود."
   • همچنین می‌تواند به عنوان اسم نیز استفاده شود: "او با گزنده‌ها بازی کرد."

2. جدا کردن کلمات:

   • اگر "گزنده" همراه با صفات یا قیدها بیاید، باید به دقت از بقیه کلمات جدا شود: "کلام او گزنده بود."

3. تلفظ:

   • به‌طور صحیح تلفظ شود و در مکالمات محاوره‌ای و نوشتاری از بکار بردن فرم‌های اشتباه پرهیز شود.

4. توجه به زمینه‌های کاربرد:

   • در ادبیات، ممکن است "گزنده" برای توصیف نوعی بیانیه یا نقد استفاده شود، بنابراین دقت در انتخاب کلمات اهمیت دارد.
5. نقش در جملات:
   • "گزنده" می‌تواند به عنوان صفت در جملات توصیفی یا به عنوان اسم در جملات عمومی به کار رود.

مثال‌هایی از کاربرد "گزنده":

• به عنوان صفت: "نقد گزنده او باعث تأمل بیشتر من شد."
• به عنوان اسم: "حجم گزنده‌ای از احساسات را در این شعر می‌بینیم."

رعایت نکات فوق در نوشتار و گفتار می‌تواند به وضوح و دقت بیان کمک کند.

1. هوا در این روزهای بهاری به قدری گزنده است که همه به دنبال سایه درختان می‌گردند.
2. گزنده بودن صحبت‌های او هنگامی مشخص شد که به انتقادهای تند درباره‌ی عملکرد دیگران پرداخت.
3. هرچند این عقرب گزنده است، اما در طبیعت نقش مهمی در کنترل جمعیت حشرات دارد.