مکی

کلمه "مکی" در زبان فارسی به معنای مربوط به مکه، شهر مقدس مسلمانان، است. برای استفاده صحیح از این کلمه و نگارش آن، چند نکته و قاعده وجود دارد:

1. حروف بزرگ و کوچک: در متون رسمی و نگارشی، معمولاً اسم‌های خاص مانند "مکه" با حرف بزرگ آغاز می‌شوند، اما هنگامی که به صفت "مکی" اشاره می‌شود، با حرف کوچک آغاز می‌شود.

2. جنس کلمه: "مکی" یک صفت است که به مکان یا چیزی اشاره می‌کند که به مکه مربوط است. به عنوان مثال: "کتاب مکی" یعنی کتابی که مرتبط با مکه است.

3. ترکیب‌ها: "مکی" می‌تواند در ترکیب‌های مختلف به کار برود. مثلاً "مکی نجفی" (شاعر مکی)، "مکی معصوم" (شخصی که از مکه است) و غیره.

4. نحو و جملات: در جملات، "مکی" معمولاً قبل از اسم مورد نظر می‌آید. به طور مثال: "این مسجد یک مسجد مکی است."

5. نقاط‌گذاری: در نوشتار رسمی، استفاده از علامت‌های نگارشی مناسب (مانند ویرگول، نقطه و ...) در کنار "مکی" بسیار مهم است. به عنوان مثال: "مکی، که در زمان پیامبر اسلام ساخته شد، هنوز هم مورد بازدید زائران قرار می‌گیرد."

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "مکی" به‌درستی و به‌طور مؤثر در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. مکی یک نوع خرما است که در مناطق گرمسیری به ویژه در عربستان و ایران کشت می‌شود.
2. در مراسمات مذهبی، معمولاً از شیرینی مکی به عنوان یک دسر خوشمزه استفاده می‌شود.
3. من دیروز به بازار رفتم و چند بسته مکی تازه خریداری کردم که بسیار خوشمزه بود.